حمل سلاح سرد و بكارگيري آن به يكي از مهمترين عوامل كاهش احساس امنيت در جامعه تبديل شده است. شهريور ماه بود كه انتشار خبر مواردي از سرقتهاي مسلحانه در اهواز موجب ايجاد موجي از نگراني‌ها در بين مردم شد، قبل و بعد از آن نيز در استان خوزستان و ديگر نقاط كشور، از جمله در محله هاي متعدّد پايتخت، خبر شرارتهاي اراذل و اوباش مسلح و بكارگيري سلاح سرد در نزاع هاي دسته جمعي، در رسانه ها منتشر مي شود كه از گستردگي اين ناامني در سايه كم توجّهي به ممنوعيت حمل و نگهداري و بكارگيري سلاح سرد حكايت دارد.
‌براساس آمار نيروي انتظامي، بيش از نيمي از قتل‌هائي كه در كشور صورت مي گيرد با سلاح سرد و غالباً بوسيله جوانان ۱۶ تا ۲۵ ساله انجام مي شود، يعني آزادانگاري حمل سلاح سرد موجب شده است كه جوان حامل اين وسيله كشنده با درگير شدن در نزاعي ساده و دست بردن به سلاح، در حاليكه معمولاً انگيزه اي براي قتل نداشته است، به قاتلي تبديل شود كه ضمن نابودي دو انسان(مقتول و قاتل) و گرفتار كردن خانواده هاي متعدّد، به احساس ناامني جامعه دامن زند. و اين در حاليست كه همزمان با افزايش جرايم خشن با سلاح سرد در سال ۱۳۸۶، بحث ممنوعيت حمل سلاح سرد از سوي نيروي انتظامي مطرح و سپس از سوي دولت در قالب لايحه اي به مجلس هفتم فرستاده شد؛ امّا اين لايحه نه در مجلس هفتم يا هشتم و يا نهم، بلكه پس از ۱۰ سال در مجلس دهم تحت عنوان قانون الحاق دو تبصره به ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامي به تصويب رسيد تا بر مبناي آن، توليد و عرضه و حمل و نگهداري و بكارگيري سلاح سرد ممنوع گردد، با اينهمه آنچه از در عمل مشاهده مي شود بي توجهي و بي اعتنائي به اين قانون است.
‌اگرچه نيروي انتظامي هرازگاهي همت به خرج داده و با اجراي طرحهاي مقابله با افراد شرور و اراذل و اوباش تعدادي از برهم زنندگان آرامش جامعه را دستگير كرده و سلاح آنها را مصادرهمي‌كنند، امّا از آنجا كه حدود ۹۰ درصد از قتل هاي سالانه با سلاح سرد، در نزاع هاي خياباني رخ مي دهد كه معمولاً يك يا هر دو طرف درگيري را جواناني تشكيل مي دهند كه بدون انگيزه قبلي براي قتل و ظاهراً بمنظور بالابردن قدرت دفاعي خود به حمل سلاح مي پردازند، لذا ضرورت دارد كه قانون ممنوعيت حمل و نگهداري و بكارگيري سلاح سرد، با جديت بيشتري اعمال شود تا هم بازدارندگي بيشتر اراذل و اوباش و زوربگيران را موجب شود و هم زمينه براي حمل و استفاده از سلاح سرد به عنوان يك وسيله دفاع كه بالقوه مي تواند آلت هراس و قتل باشد، از بين رود.

سيد محمدطاهر موسوي زاده