تلاش برای احیای هویت لباس سنتی دزفول

این لباس سنتی با همکاری معاونت فرهنگی شهرداری و انجمن دزپارس دزفول طراحی شده است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان، عضو انجمن دوستداران و پژوهشگران شهرستان دزفول گفت: میراث معنوی هر شهر بخشی از هویت ملی کشور را تشکیل می‌دهد و ثبت و حفظ آن نه تنها برای مردم آن شهر بلکه برای کل کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.

مهدی اکبری افزود:هر بخش از لباس محلی دزفول ماجرا‌ها و داستان‌هایی داشته که طی قرن‌ها، سینه به سینه و از والدین به فرزندان منتقل شده و امروز به دست ما رسیده است.
اکبری خاطر نشان کرد: صدای برخورد سکه‌های دوخته شده به عرقچین و کلاهی که با گل و سکه تزئین شده بود و اشعار و ترانه‌های محلی که در وصف لباس‌ها و اجزای آن سروده شده تا داستان‌ها و روایت‌هایی که در هیچ جا ثبت نشده، به علت سهل انگاری در دل خروار‌ها خاک خوابیده‌اند .

لباس قدیمی و سنتی مرد‌های مردم دزفول معمولا پیراهنی سفید رنگ با یقه ایستاده یا آخوندی از جنس نخی، متقال یا قز بوده است.
بعضی از پیراهن‌ها بلند بوده و در کنار خود چاکی داشتند که به آن‌ها "لباده" می‌گفتند. به طور معمول بر روی این پیراهن‌ها جلیقه‌ای مشکی رنگ هم به تن می‌کردند.
شلوار مردان هم شلواری گشاد و مشکی بوده که البته بعضی از آن‌ها انتهای تنگی داشته است. در گذشته مردان یک لنگ در دست داشتند که به آن "فرمان‌بر" می‌گفتند. این لنگ برای حمل وسایل و مواد مورد نیاز خانه که خرید آن برعهده مرد بوده استفاده می‌شده است.
کاسب‌ها در گذشته چفیه‌ای زرد رنگ به سر خود می‌بستند. همچنین بعضی از مردان از کلاه پهلوی استفاده می‌کردند و بعضی هم عرق‌چین روی سر خود می‌گذاشتند. کفش مردان هم گیوه بوده است. البته کارگران از کفش‌های پلاستیکی استفاده می‌کردند.

 زنان هم پیراهنی چاک‌دار با یقه‌هایی ایستاده و گرد و با آستین‌های بلند می‌پوشیدند و در انتهای لباس و سر آستین‌های آن‌ها از "نقده" استفاده می‌شد. افرادی که وضع مالی بهتری داشتند از نوار زرد کنگره‌ای استفاده می‌کردند.
زنان روی لباس‌های خود جلیقه‌هایی از پارچه‌هایی گل‌دار می‌پوشیدند. همچنین از دامن‌های کوتاه پرچینی که برای دوخت آن‌ها از دوازده تا سیزده متر پارچه به کار می‌رفت، استفاده می‌کردند. جنس پارچه این دامن‌ها اطلسی، ترمه یا ساتن بوده است، اما اقشار مختلف جامعه متناسب با تمکن مالی خود از جنس‌های متفاوتی استفاده کرده و معمولا افراد ثروتمند پارچه‌های خود را از کشور‌های عربی به ویژه کویت تهیه می‌کردند.
"تُنبون نظامی" نام شلوار‌های زنان دزفول در قدیم بود. این شلورا‌ها گشاد بودند و انتهای آن‌ها با یک نخ تنگ می‌شد تا هنگام راه رفتن بالا نرود. همچنین روسری آن‌ها گل‌دار یا ساده بود و روی آن را با یک پارچه مشکی یا رنگی که "تیک بند" نام داشته می‌بستند. زنان روی روسری‌های خود از یک تور بافتنی استفاده می‌کردند که به آن "دوم" می‌گفتند. "دوم" را با نخ ابریشمی و کمی کج درست می‌کردند و روی لباس‌های آن‌ها را می‌پوشاند و جهت زیبایی استفاده می‌شد. همچنین بعضی از زنان زیر روسری خود کلاه استفاده می‌کردند که شبیه به عرق چین مرد‌ها بود. جلو این کلا‌ه اگر شخص اوضاع مالی مناسبی داشت از اشرفی استفاده می‌شد. به این کلا‌ه‌ها "چتری" یا "لچک" می‌گفتند.

لباس محلی مردم دزفول در تاریخ ۲۴ آبان ۱۳۹۷ طی آیینی با حضور فعالان گردشگری و شهروندان در خانه تاریخی تیزو رونمایی شد.

برچسب ها : احیای هویت لباس سنتی دزفول خوزستان دزفول