انقلابی برای احیاء معنویت!

                                              
در آستانه چهل و چهارمین دهه فجر انقلاب اسلامی قرار داریم، انقلابی که برای حاکمیت دین خدا برپا شد و یا وجود تلاش گروهکهای منحرف و منافق وابسته به بیگانه و یا نفوذی، با درایت و هدایت امامین انقلاب همچنان در مسیر الهی خود در حرکت است و با تأثیر عمیق خود بر جامعه جهانی نظمی نوین را براساس سرشت الهی انسانها در ساز و کار اداره جهان نوید می دهد.
بسیاری کوشیده اند که انقلاب اسلامی را با فرضیاتی که معمولا در مورد انقلاب‌های اجتماعی مطرح است، تحلیل کنند و توضیح دهند، اما در این کار درمانده اند.   اگر انقلاب اسلامی با فرضیات عمدتاً مادیگرای موجود قابل فهم بود، لابد قدرتهایی که با این فرضیات به خوبی آشنایند و از انقلاب اسلامی بیشترین صدمه را دیده اند، می باید چگونگی شکل گیری آن را پیش بینی کرده، مانع پیروزی آن در ابتدا و یا باعث نابودی آن در طول 43 سال گذشته می شدند.  
در ایران منتهی به پیروزی انقلاب که با جمعیتی حدود 30 میلیون نفر، تا 6 میلیون بشکه نفت صادر می شد، با حکومتی که اولاً با اهداء منابع و ثروتهای ملی به غارتگران بین المللی، از پشتیبانی استکبار غرب و شرق برخوردار بود و ثانیاً پیشرفته ترین جنگ افزارها را در اختیار داشت و ثالثاً با تفرقه افکنی امکان اتحاد بین اقوام و اقشار ایرانی را برعلیه خود از بین برده بود و رابعاً با سرکوبهای بیرحمانه حرکتهای ضد رژیم و توسعه و تقویت سازمان امنیت (ساواک) برعلیه مردم جرات هر حرکتی را از مردم سلب کرده بود، براساس نظریاتی که در مورد انقلابها وجود دارد قاعدتاً ملّت ایران نمی توانست از داشتن شرایط لازم برای برپایی قیامی این چنین گسترده و تأثیرگذار، برخوردار باشد.   لذا وقتی در مدتی حدود یکسال بیش از 90 درصد مردم ایران از اقوام و ادیان و دیدگاه های مختلف تحت یک شعار و در زیر پرچم یک رهبری، به وعده  و وعیدهای شاه برای رسیدن به دروازه تمدن بزرگ پشت پا زدند و با فداکاری‌ها و پایداری‌های بی نظیر و با دست خالی به مقابله با بزرگترین قدرت منطقه که از پشتیبانی های همه جانبه ابرقدرت زمان برخوردار بود بپا خاستند، حتی امریکائیان که در تمام زوایای حکومتی ایران زمام امور را کاملا در اختیار داشتند، در تحلیل انقلاب اسلامی درماندند و نه تنها از تحلیل و پیش بینی انقلاب و پیروزی مردم ایران عاجز شدند بلکه به دلیل سردرگمی شدید، علی رغم روش معمولشان، نتوانستند در نظام جدید و در بین ملّت ایران جای پائی مطمئن برای خود نگه دارند.  
اگر انقلاب اسلامی ایران، تنها قیامی برای بهبود شرایط زندگی و رفاه اجتماعی یا تغییر رژیم استبدادی و مانند آن بود، شاید تحلیل و پیش بینی آن بوسیله نظریه پردازان دنیاطلب، و انحراف و شکست آن توسط مستکبران، آسان بود، اما از آنجا که این قیام، که سررشته رهبری آن به دست توانای ابرمردی الهی بود، قیامی جهت احیای معنویت و گرایش بسوی خدای متعال و یگانه پرستی بود رادار نظریات و فرضیات ماده پرستان نتوانست آن را رصد کند و کماکان نخواهند توانست از استمرار و گسترش آن در جهان جلوگیری نمایند. ان شاء ... .
موسوی زاده  
 

برچسب ها : معنویت دهه فجر انقلاب اسلامی دهه فجر