زبان فارسی؛ بستر وحدت ملّی و احیاء تمدن ایرانی

                         
تصمیم به تعیین روزی جهت پاسداشت زبان فارسی که عنصر اصلی هویت ملّت ایران و گستره وسیعی از ملّتهای حوزه تمدن ایرانی است و  گرامیداشت احیاگر این زبان یعنی حکیم ابوالقاسم فردوسی ، در سال 76 گرفته شد و سال 77 بود که شورای فرهنگ عمومی کشور پیشنهاد تعین روز 25 اردیبهشت به عنوان روز پاسداشت زبان فارسی و گرامیداشت حکیم ابالقاسم فردوسی را به تصویب رسانید.
زبان و ادبیات به عنوان یکی از مهمترین عناصر فرهنگی هویت ساز و وحدت آفرین اثری عمیق و گسترده در سرنوشت ملّتها داشته و بدون تردید مهم‌ترین و مؤثرترین عاملی است که پیشرفت بشر را در طول تاریخ موجب شده و انسان را از زندگی ساده اولیه، به اوج تکامل اجتماعی و پیشرفتهای شگفت آور رسانده است. زبان عامل ایجاد ارتباط و ابزار انتقال اندیشه انسان و یکی از مهمترین عناصر شکل دهنده و حفظ هویت ملّتها، رشد دهنده علوم و میراث فرهنگی یک ملّت است و زبان فارسی به عنوان یکی از پربارترین زبانهای جهان با پشتوانه ای هزاران ساله، در دورانهای مختلف تاریخی باعث ایجاد تمدّنهای بزرگ بوده و هم اکنون نیز محور ارتباط تمدنی و فرهنگی جمعیت بزرگی از کشورهای مختلف است و با منابع بیشمار فکری خود بخش بزرگی از جهان را تحت تأثیر خود قرار داده است، این زبان در طول قرون متمادی اقوام و طوایف گوناگون را با آداب و رسوم متفاوت گرد هم آورده و به عنوان ملّتی صاحب هویت به جهان معرّفی کرده است قطعاً چنین زبانی مایه مباهات و افتخار ما ایرانیان بوده و اگر بخواهیم عظمت تمدن ایرانی و استقلال فکری و سیاسی خود را احیا کنیم لازم است پاسداشت و حفظ و تعالی آن را وظیفه ای همگانی بدانیم، وظیفه ای که تعالی ملّت ایران را موجب شده و قادر است که بار دیگر احیا تمدّن افتخار آمیز ایرانی را بر بستر خود موجب گردد و لازمه آن پاسداشت این زبان و گرامیداشت احیاگران آن در طول تاریخ همچون فردوسی بزرگ است و در کنار آن مواجهه با خطرات زیادی که امروزه این عنصر هویت بخش و وحدت آفرین ملّی را نشانه گرفته اند.
از جمله خطراتی که هم اکنون زبان شیرین فارسی را تهدید می کند و همانطور که بارها اشاره کرده ایم و عمدتاً ریشه در خودباختگی کسانی دارد که به دلیل تربیت ناقص و نداشتن غیرت و تعصّب ملّی و تحت تأثیر تهاجم فرهنگی دشمنان، حتّی در جائی که بهترین و گویاترین لغات فارسی وجود دارد، بر بکار گیری لغات بیگانه اصرار دارند و بدون هیچ شرمی بر اینکار خود افتخار می کنند. وجود چنین افرادی خصوصاً در بین معلمین و استادان دانشگاه و مانند آن که معمولاً می توانند سرمشق جوانان و نوجوانان قرار گیرند در تخریب زبان طبعاً خطرناک‌تر است. خطر دیگری که به شدت زبان فارسی را تهدید می کند فضای مجازی است که کاربران آن آگاهانه یا ناخودآگاه و بطور روز افزون در مکالمات و مکاتبات خود از کلمات بیگانه استفاده می کنند و تنها راه کاستن از این موج تخریب زبان فارسی راه اندازی شبکه ملّی اطلاعات است که دست خیانتکار بعضی نفوذی‌ها  مانع راه اندازی آن بوده است.     ‌
روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی را گرامی می داریم و ضرورت پاسداری از این میراث بزرگ نیاکان و حامل اصلی تمدن دیرپای اسلامی-ایرانی را، به عنوان  یک وظیفه مهم ملّی به ملّت ایران یادآوری می کنیم.  ‌
موسوی زاده
 
      
 

برچسب ها : زبان فارسی تمدن ایرانی هویت ملّت ایران