راوی گفت:  آخرش چی؟ قرار است دولت برای مردم خانه بسازد، یا مردم به جای دولت خانه بسازند؟

 در حالی که هنوز سرنوشت مسکن مهر آن طور که قرار بود مشکل خانه برای مردم خانه به دوش را حل کند به سرانجام نرسیده، موضوع اقدام ملی مسکن و نهضت ملی مسکن هم به آن اضافه شد و در نهایت اعلام شد که دولت  4 میلیون خانه خواهد ساخت ( هر سال یک میلیون واحد) و از مردم ثبت نام شد و قرار این است که مرحله اول خانه ها در مدت یک سال و نیم تا 2 سال اجرائی و 450 میلیون تومان هم وام به متقاضیان داده شود. البته همین مدتی پیش معاون اول رئیس جمهور آب پاکی را روی دست آنها که در انتظار خانه دار شدن هستند ریخت  و گفت : قرار نیست دولت برای مردم خانه بسازد و مسکن را باید مردم بسازند.  ‌
مخبر گفته : این که مسکن ساخته شود یا بسازیم با یکدیگر تفاوت دارد، دولت باید بخشی را بسازد و بخشی دیگر نیز باید ساخته شود ( بالاخره چی) ما (دولت) می توانیم به مردم زمین بدهیم تا خودشان مسکن بسازند ( چطور بسازند¿  با 450 میلیون تومان وام¿) زیرا در قشری از مردم این ظرفیت وجود دارد. 
( تکلیف بقیه اقشار چیست؟)
می گویند مردم باید آورده بیاورند. مثلاً حقوق بگیرها که کارت‌هایشان قبل از آخر ماه خالی می شود، چطور می توانند پس انداز کنند که به شما آورده بدهند¿ یا مثلاً می گویند در چند نوبت قسط 40 میلیونی بدهند، مطمئن باشید اگر با هزار بدبختی قسط اول و حتی دوم را دادند، از پرداخت بقیه اش عاجز خواهند بود و کار بیخ پیدا خواهد کرد. تازه اینها حقوق بگیرها هستند، با قشری که زیر فقر هستند چه خواهید کرد، مثل زنان بی سرپرست یا بد سرپرست که محتاج حداقل های زندگی هستند و نیازمندان واقعی جامعه به حساب می آیند و قادر به پرداخت کرایه خانه هم نیستند و کاش می شد خانه های 50 متری برای این قشر ضعیف می ساختند و به آنها واگذاری می کردند تا سر پناهی داشته باشند چرا که اینها هرگز قادر به خانه دار شدن با شرایط مسکن سازی در کشور نیستند.
بهر حال باید برای حل مشکل مسکن راهکارهای عملی با توجه به حال و روز مردم پیدا کنند و گرنه باز هم شاهد ناکام شدن طرح‌های مسکن سازی خواهیم بود. آقایان به جای آن که در اتاق‌های در بسته بنشینند و طرح های خیالی و ناممکن ارائه کنند، به میان مردم بروند و با توجه به وضعیت آنها راهکار عملی بدهند.
مرثیه ای برای پارک های تعطیل بانوان
و پیشنهادی به روابط عمومی شهرداری اهواز
در کنار کمبودها و نواقص کلانشهر اهواز، باید فقدان پارک بانوان را هم به شمار آوریم، این در حالی است که یکی از مکان هایی که می تواند شرایط تفریح آزاد و سالم را برای بانوان فراهم کند، احداث و ساماندهی پارک های ویژه بانوان است. اگر بخواهیم سوابق پارک های بانوان اهواز را بررسی کنیم، به ماجراهای غم انگیز احداث این پارک ها برمی خوریم که لکه سیاه دیگری ناشی از سوء مدیریت های شهری است. در اهواز ظاهراً سه پارک ویژه بانوان وجود دارد اما دریغ از بهره برداری مناسب حتی یکی از آنها، پارک بانوان واقع در ملی راه (شهروند) به دلیل وصل نشدن برق آن با عنوان این موضوع که در حریم آب و برق است، بلا استفاده مانده بود. پارک بانوان واقع در جاده گلستان به دلیل آن که پس از احداث معلوم شد ساختمان های اطراف، بر آن اشراف دارند، به حال تعطیل درآمد، در حالی که بانوان حاضرند با پوشش مناسب در آنجا حضور یابند اما مسئولان به جای پیدا کردن راهی برای بهره برداری از آن، آسان ترین راه یعنی تعطیل کردن آن را در پیش گرفتند. پارک حجاب هم به دلیل دعوای حقوقی سالهاست به روی بانوان بسته است. در حال حاضر پارک بانوان واقع در کنار هایپراستار ملی راه محل مناسی برای بانوان است تا از فضای آن استفاده کنند، اما هیچگونه اطلاع رسانی یا برنامه ریزی برای بهره برداری از آن انجام نمی شود که معلوم نیست چرا در کنار این همه ضعف شهری که صدای مردم از آنها بلند است، حرفی از این پارک توسط شهرداری منطقه یا روابط عمومی شهرداری مرکزی زده نمی شود. این پارک با فضا و چمن مناسبی که دارد می تواند زمینه تفریح بانوان و دختران را در مواردی مثل دوچرخه سواری که طرفداران زیادی دارد فراهم کند، ضمن  آن که آخر هفته هم می شود مقداری عمومی تر باشد و خانواده ها از آن استفاده کنند، همین طور مهدهای کودک هم می توانند از فضای آن برای سرگرمی و شادابی بچه ها بهره ببرند، برای تجهیز بیشتر آن از نظر وسایل شهربازی و وزرشی هم باید همت شود. بچه های روابط عمومی شهرداری سری به آنجا بزنند، شاید راه هایی برای معرفی آن به شهروندان، به خصوص بانوان و دختران به مغزشان خطور کند.
آموزش بدون <پرورش> می لنگد
آموزش و پرورش همواره به عنوان مکمل یکدیگر درتربیت دانش آموزان است اما کمرنگ بودن دغدغه ها و اقدامات پرورشی در سطح مدارس، کمیت، پرورش را به کلی لنگ و پای لنگ پرورش، حرکت آموزش را نیز دچار مشکل کرده است، این در حالی است که به اعتقاد کارشناسی امور تربیتی نظام آموزشی هر کشوری از مهمترین ارکان تربیتی نسل جدید آن کشور به شمار می رود.
طی چهار دهه گذشته، از توازن در آموزش و تربیت نسل جدید کاسته شده و رفته رفته اولویت پرورشی با تغییر نگاه مسئولان، معلمان و والدین نسبت به این مسئله کمرنگ شده است، در حالی که داشتن جامعه مترقی و توسعه یافته متوازن، نیازمند نسلی آموزش و <پرورش> یافته است. بی توجهی به امر پرورش به آنجا رسیده که در مدارس اهمیتی به امور پرورشی داده نمی شود و انگار این موضوع مهم حذف شده و خبری از معلم پرورشی نیست و دانش آموزان ( خصوصاً دختران) نمی دانند سوالات مقتضای سنشان را از چه کسی بپرسند و دچار سردرگمی می شوند، از این رو جا دارد اداره کل آموزش و پرورش استان که حتماً معاون پرورشی هم دارد، در این باره چاره جوئی کرده و پای لنگ پرورشی در مدارس را ترمیم و پرورش را مکمل آموزش بداند.
بود و نبود اینترنت نیم بند، چندان اثری ندارد
وزیر ارتباطات ضمن عذرخواهی بابت قطع اینترنت در زمان برگزاری کنکور و مشکلاتی که برای مردم پیش آمد، گفته این آخرین باری بود که اینترنت ثابت یا سیار به خاطر کنکور قطع شد.
زارع پور این را هم گفته : به مسئولان مربوطه گفته شده تا برای کنکور تیر 1402 باید راهکارهای مناسب تری را استفاده کنند.
اولاً که باید دید این قول وزیر ( اگر سر جایش باشد) مثل خیلی از وعده های مسئولان عمل می شود یا خیر.  ‌ثانیاً با وضعیتی که اینترنت دارد، بود و نبودش فرقی نمی کند و فعلاً همه چیز به کام فروشندگان فیلترشکن است. ثالثاً با همه محدودیت ها که باز هم سوال ها لو رفتند چون اصلاً همان روز کنکور مطرح نیست و اهل فن می دانند چطور و از کجا قبل از برگزاری کنکور، کار خود را بکنند!

برچسب ها : آموزش و پرورش وزیر ارتباطات فیلترشكن