راوی گفت: در هیچ مقطعی غذای مردم ایران  نان و پیاز نبوده با وجود این که عیالوار بوده اند

امام جمعه محترم اهواز گفته اند:<پیش از انقلاب حتی نان و پیاز هم به سختی بر سر سفره مردم پیدا می شد، با این حال هر خانواده 10 الی 15 فرزند داشت، الان هم هر خانواده می تواند 15 فرزند و حداقل پنج یا شش فرزند داشته باشد و این موضوع اصلاً خنده دار، نیست.>
جسارتاً معلوم نیست چه افرادی چنین اطلاعاتی را در اختیار حاج آقا می گذارند و اصلاً چه اصراری است که مردم ایران ملتی فقیر و بدبخت جلوه داده شوند و بگویند در گذشته سفره آنها خالی بوده و این تصور غلط بشود که نکند ملت برای شکمشان انقلاب کرده اند، در حالی که رمز موفقیت و پیروزی مردم، گرایش به دین و مذهب بوده با این نیت که در جامعه معنویت حرف اول را بزند و هدف مادی در کار نبوده است.
راوی به عنوان کارگرزاده شاهد بوده و به یاد دارد سفره مردم در گذشته از حداقل ها برخوردار بوده است. مثلاً مرحوم والده هر روز در تنور خانه نان می پخت و حین این کار من که مامور خرید بودم با توجه به این که ساکن در بازار عامری بودیم با مختصر پولی که مادر در اختیارم می گذاشت، به قصابی محل می رفتم و به مقدار مورد نیاز گوشت می خریدم ( آن موقع فریزر نبود و هر روز به اندازه‌ای که احتیاج داشتیم مواد غذایی خریداری می کردیم) مادر، گوشت را با مخلوطی از پیاز و نخود درشت و سیب زمینی در دیگ سفالی می گذاشت و پس از پایان پخت نان در تنور کنار آتش به جا مانده قرار می داد و آبگوشت آرام پخته می شد و چه مزه ای داشت. همین طور برای تهیه <کباب تاوه> و غذاهای دیگر به اندازه نیاز گوشت مصرف می کردیم. گاهی هم حبوبات می خوردیم چون در هر خانه موجود بود. شرکت نفت به کارکنانش هر ماه بسته ای شامل یک گونی آرد، چند کیلو حبوبات، روغن و مواد دیگر غذایی و نفت می داد که به علت زیادی بعضی مازاد آنها را می فروختند و هر کس از قدیمی ها بازار عامری را به خاطر دارد، این وضعیت را دیده است. خانواده های عیالوار هم داشتیم که حتماً می توانستند بچه هایشان را اداره کنند. در همان کوچه خودمان خانواده ای بود که 12 فرزند داشتند و با وجودی که با حقوق کارگری می ساختند هیچ وقت گله‌ای نداشتند، تا سال های نزدیک به انقلاب هم همه چیز هم فراوان بود و شیر خشک به حدی بود که بعضی ها با آن ماست هم درست می کردند. مردم هم قانع بودند و در هر خانه، چند برادر وقتی می خواستند ازدواج کنند در یک اتاق و کنار یکدیگر زندگی می کردند. تلویزیون هم مثل امروز نبود که با پیام های بازرگانی مردم را به داشتن خانه های آن چنانی و کالاهای لوکس تشویق کنند.
خلاصه این که در هیچ مقطعی غذای مردم نان و پیاز نبوده و چه خوبست این مطلب روشنگری شود.
برای کاشت گلهایی هزینه کنید که در برابر گرمای 60 درجه مقاوم باشند
سرپرست معاونت محیط زیست و خدمات شهری شهرداری اهواز با اعلام خبر کاشت گل های فصلی در میادین شهر گفته : در شهر اهواز شاهد کمترین سرقت گل بوده ایم. یعنی آقای معاون از این بدتر نمی شد حرفی بزند چون علناً به مردم اهواز توهین کرده است. اولاً ممکن است در جائی، بچه ای یک گل بچیند که حالا هم کمتر دیده می شود این کار را بکنند کجا به این که تصور شود مثلاً بیایند گلها را سرقت کنند. ثانیاً بهتر بود به جای این حرف میگفت مردم می توانند به فضای سبز شهرداری در مناطق مراجعه و تولکی یا نشای گل دریافت کنند یا به درب خانه‌ها مراجعه و تولکی رایگان به علاقمندان گل هدیه بدهند هر چند با وضعیت فعلی یعنی گرما که هر روز باید به گلها آب داد، این کار برای مردم مقرون به صرفه نیست. ضمناً بهتر است در شهری که اول تابستان درجه گرمای آن از 50 گذشته، گلهای مقاوم کاشت شود که از بین نروند در حالی که برای تهیه آن ها هزینه شده. مثلاً گل‌هایی که در اصفهان تاب گرما را می آورند، در اهواز بر اثر گرمای شدید از بین می روند و بهتر است از آن طرف ها نیاورند!
کاری کنید که شهروندان از شروع  پروژه جدید عزا نگیرند!
در خبرها بود که احداث تقاطع غیر هم سطح میدان جمهوری اهواز، چهارشنبه گذشته 14 تیر با حضور استاندار خوزستان کلنگ زنی شد. 
این خبر هر چند به خاطر اجرای پروژه ای که باعث گشایشی در ترافیک بخشی از شهر می شود باعث خوشحالی است اما از بابت این که سال ها موجب تحمل سختی بستن راه آنجاست و معمولاً این طرحها به موقع تمام نمی شوند و زمان بندی چنین طرحهایی در اهواز معنی ندارد موجب نگرانی ساکنان مناطق این مسیر است، مگر این که طلسم کندی کار بشکند ضمن این که راه جایگزین مناسب در نظر گرفته شود.
تشویق جوانان به فراگیری حرفه پدری و کمک به تجهیز کارگاه های کوچک، راهی برای کاهش بیکاری
یکی از عواملی که در گذشته نرخ بیکاری به شدت امروز نداشتیم این بود که آن وقت ها بچه ها از همان کوچکی در کنار کار پدر (حالا هر حرفه ای که بود) آن کار را یاد میگرفتند و وقتی بزرگ می شدند جای پدر را می‌گرفتند اما می بینیم امروزه این کار منسوخ شده و با پا به سن گذاشتن پدرها کارگاه های آنها (مثل نجاری، صنایع دستی و ...) جمع می شود. 
شاید بهتر باشد سازمان های متولی کار و کار گروه تسهیل به فکر این باشند که واحدهای کوچک صنفی را به شرط تحویل آنجا به فرزندانشان توسعه دهند و زمینه این کار را چه به لحاظ تسهیلات بانکی، چه کمک به افزایش تجهیزات یا هدایت به شهرک های صنعتی فراهم سازند.

برچسب ها : شهرداری اهواز نرخ بیكاری كارگاه های كوچك امام جمعه اهواز