دو عامل اصلی اشتغالزائی و رونق اقتصادی

                                  
ششم مرداد روز کارآفرینی و آموزش فنی و حرفه ای است که دو عامل بسیار مهم در حلِّ مهمترین معضل امروز جامعه ما، یعنی بیکاری اند.
در حالی که ظرفیتهای بلااستفاده‌مانده فراوانی در کشور وجود دارد و بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، قابل توسعه اند، امّا مشکل بیکاری همچنان سرآمد مشکلات جامعه است و یکی از علل اصلی این تناقض، کم توجّهی به کارآفرینان و فقدان مهارت حرفه ای کارجویان است.
کارآفرینان سرمایه های بی نظیر ملّی هستند که با توانائیهای ویژه خدادی و اکتسابی، در صورت مناسب بودن شرایط، قادرند منابع و ظرفیتهای بلااستفاده مانده مادی و انسانی، را بکار گرفته تولید ثروت کنند و ضمن تأمین نیازهای کشور و قطع وابستگیهای غیرضرور، برای بسیاری از جویندگان کار، ایجاد اشتغال کنند. توجّه به کارآفرینان و هموار کردن بستر فعالیت آنان، که باید به عنوان یکی از مهمترین وظایف قوای سه گانه کشور تلقی شود، آسانترین و کم هزینه ترین و در عین حال مؤثّرترین راه برای ایجاد اشتغال و بهره گیری حدِّاکثری از ظرفیتها و منابع اقتصادی کشور است.
از طرفی وقتی از فقر و عوارض و مفاسد آن به عنوان یکی از مهمترین مشکلات اجتماعی و از بالا رفتن سن ازدواج و عدم توانایی میلیونها جوان آماده ازدواج، برای تشکیل خانواده و مانند آن سخن می رود و به استیصال و درماندگی کسانی که برای تامین معاش حاضر به‌هرکاری و از جمله مشارکت در مشاغل غیر قانونی و مُخلِّ سلامت اجتماعی می شوند، توجه گردد، تنها یک راه حل برای رفع این معضلات به نظر می رسد و آن ایجاد اشتغال است، اشتغالی پایدار و مولّد که هم فرد و خانواده اش را تأمین کند و هم برای جامعه مفید باشد. امّا با وجود ظرفیت های بیشمار اشتغال‌زائی بالقوه در کشور و کارآفرینانی که بخوبی قادرند این ظرفیتها را به‌فعلیت درآورند، آنچه مانع اصلی موفقیت کارآفرینان در بهره برداری از ظرفیت‌های اشتغال‌زائی، و عامل اصلی استمرار بخش عمده ای از بیکاری‌هاست، کمبود نیروی انسانی حرفه ای و دارای مهارت است.
تجارب بسیاری از کشورها در حل مشکل بیکاری و نیز موفقیت های سازمانهای آموزش فنی و حرفه‌ای کشورمان در تربیت نیروهای ماهر و کارآمدی که بعضاً حتی قبل از پایان دوره مهارت آموزی توسط کارفرمایان جذب شده اند، ونیز موفقیت سازمان‌ها و موسسات امدادی همچون کمیته امداد و بهزیستی در توانمندسازی، اشتغال و خودکفائی نیروهای تحت پوشش خود از طریق حرفه آموزی، گویای این واقعیت است که حل مشکل بیکاری و به تبع آن حل بسیاری از مشکلات و معضلات اجتماعی همچون فقر و فساد و ناهنجاری‌هائی که از بیکاری سرچشمه می گیرد، در گرو توسعه امر آموزش فنی و حرفه ای در بین کارجویان فعلی و تمام کسانی است که بعداً به بازار کار وارد خواهند شد و لذا باید از همان ابتدای آموزش عمومی به مهارت آموزی دانش آموزات توجّه شود و بیشترین ظرفیت آموزشی کشور به حرفه آموزی اختصاص یابد و برای ورود به هر شغلی، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی شرط اصلی  داشتن مهارت انجام آن شغل قرار داده شود و این تجربه موفقی است که تمام کشورهای صنعتی پیشرفته داشته اند و هم اکنون نیز بر همین مبنا عمل می کنند.
موسوی زاده    
 
 

برچسب ها : اشتغالزائی اقتصادی کارآفرینی