آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می کرد!

                                                 
در حالیکه سالها از ابلاغ سیاستهای اقتصاد مقاومتی توسط رهبر فرزانه انقلاب به عنوان تنها راه دستیابی به پویائی و رونق اقتصاد کشور و رشد و بالندگی پایدار آن می گذرد، لیکن بنظر می رسد که هنوز هم تصمیم سازان و تصمیم گیران این حوزه چشم به نسخه های منسوخی دارند که دهها سال است ناکارآمدی آنها در کشور ما به اثبات رسیده است.
‌تنظیم و ابلاغ سیاست های کلّی نظام در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان مهمترین وظیفه‌ رهبری مطرح است، امّا این سیاست ها ابتدا در کمیسیون های دولت تنظیم شده و پس از تصویب در هیئت دولت به رهبری پیشنهاد و به دستور ایشان در کمیسیون های مجمع تشخیص مصلحت نظام توسط کارشناسان اقتصادی،فرهنگی، علمی داخل و خارج از مجمع، بررسی و تکمیل می شود. این سیاست ها پس از اطمینان رهبری از تطبیق آن بامبانی و اصول ارزشی نظام جمهوری اسلامی ایران، جهت اجرا ابلاغ می گردد، از آن به بعد مجلس موظّف می شود تا برطبق این سیاست ها قانون بگذراند و دولت نیز مکلّف است براساس همین سیاستها و قوانین منطبق با آنها عمل کند.
11 سال قبل در 20 بهمن ماه 1392 ابلاغ سیاستهای اقتصاد مقاومتی توسط رهبر دوراندیش انقلاب پس از طی این فرایندی که ذکر شد، صورت گرفت. این سیاستها زمانی ابلاغ گردید که ایشان از سالها قبل و با پیش بینی آغاز جنگ اقتصادی و تمرکز استکبار جهانی به سرکردگی امریکا بر این جبهه برای بزانو در آوردن جمهوری اسلامی ایران، به بیانهای مختلف بر ضرورت رعایت اصول اقتصاد مقاومتی تأکید می کردند و از حدود ۱۵ سال قبل از ابلاغ رسمی این سیاستها نیز برخی از اصول آن براساس بیانات و توصیه های ایشان در برنامه های اقتصادی کشور عملیاتی می شد.
با توجّه به اینکه در نظام جمهوری اسلامی، همواره رهبری بالاترین نقش را در دستیابی به اهداف و آرمان های انقلاب داشته اند و ملّت ایران با هدایت های هوشمندانه رهبری توانسته است بحران های بزرگ را از سر گذرانده و به آرمانهای انقلاب اسلامی نزدیک شود، تردیدی نیست که اگر سیاستهای اقتصاد مقاومتی، که نسخه ای بومی بوده و بر مبنای یافته های فرهنگ اسلامی-ایرانی تدوین شده و به اذعان تمام خبرگان و کارشناسان دلسوز و وطن دوست، تنها راه خروج از بحران های اقتصادی غرب ساخته و بهترین روش دستیابی به رونق اقتصادی است، به درستی و توسط مجریان با انگیزه و معتقد اجرا می گردید، نه تنها مشکلات اقتصادی موجود حل می شد، بلکه دستیابی به رشد اقتصادی واقعی و پایدار نیز میسّر شده بود و همان امنیت و آرامشی که بر اثر افزایش قدرت دفاعی بر کشور حاکم شده در بخش اقتصاد نیز بوجود می آمد. امّا با کمال تأسف و علیرغم هشدارهای مکرّر رهبر فرزانۀ انقلاب و سایر دلسوزان دردآشنا در عدم برخورد تشریفاتی با این سیاستها، در غالب مواقع مخاطبان آن، چه در حوزۀ قانونگذاری و نظارت و چه در حوزۀ اجرا، رویکردی چندان مؤمنانه به این سیاستها نداشته اند و همانطور که از محتوای بسیاری از نشستهایِ حل مشکلات اقتصادی و حتّی تحت نام اقتصاد مقاومتی بر می آید؛ مسئولان و مجریان ناتوان در حل مشکلات اقتصادی کشور برای دفع الوقت و انحراف افکار از عدم کارآئی خود، با فرصت سوزی به دنبال آزمودن نسخه ها و روشهائی بوده اند که هیچ سنخیتی با اصول و مبانی اقتصاد مقاومتی نداشته و ناکارآمدی آن در کشور ما بارها به اثبات رسیده و جز اتلاف وقت و منابع کشور، نتیجه ای دربر نداشته است.
موسوی زاده
 
 

برچسب ها : بیگانه اقتصاد مقاومتی رونق اقتصاد کشور