اشک تمساح هر ساله مسئولین در مصیبت آلودگی هوا!

                                                          
سال گذشته درست در چنین روزهائی رسانه ها به نقل از مسئولین ذیربط از قرار گرفتن دوباره هوای خوزستان بر روی خط آلودگی سخن گفتند همچنانکه امسال نیز  همین موضوع دوباره مورد تأکیدشان قرار گرفته و اگر تاریخ را تا صد سال به عقب برگردیم حداقل از ناحیه فاجعه سوختن مشعلهای نفتی هرساله همین گزاره مطرح بوده، یعنی از صد سال پیش که جنایتکاران انگلیسی سوختن گازهای همراه نفت را با وجود خطرات آشکار آن، در فضای استان خوزستان شروع کردند داستان آلوده کردن هوای استان به قیمت بیمار شدن مردم و دهها زیان دیگر و هدر رفتن این ثروت ملّی شروع شد و بعد از اخراج انگلیسی ها ورّاث فکری آنان در صنعت نفت نیز به استمرار این جنایت پرداختند و علیرغم تدوین بعضی برنامه ها و وضع بعضی مقرّرات برای رهانیدن مردم از این خطرات همچنان این فاجعه ادامه دارد و هر ساله درست در همین روزها که معمولاً زمان اوج آسیب رسانی این مشعلها در استان است شاهد دلسوزیهای ساختگی و وعده های سرخرمن مسئولین برای جمع آوری مشعلها هستیم تا این چند روزه بگذرد و باز تا سال آینده مسأله مسکوت بماند.
در بعضی استانهای کشور از جمله خوزستان از بدو اکتشاف و استخراج نفت سوختن گازهای همراه نفت عامل مهم آلایندگی هوا در تمام طول سال بوده که هم بیماری زا است و هم کشور را از نفع بزرگ استفاده از این گازها به عنوان خوراک پتروشیمی ها و دیگر صنایع پائین دستی محروم می کند.
  ‌ ایران دومین کشوری است که با سوزاندن حجم عظیمی از گازهای همراه نفت ضمن تحمّل زیان اقتصادی و خسارات زیست محیطی سنگین،با آلوده شدن هوای مناطق نفتخیز،سلامت مردم این مناطق را نیز با خطر همیشگی روبرو کرده است. سوزاندن این گازها علاوه بر عوارض و زیانهای اقتصادی، مشکلات بهداشتی و خسارات زیست محیطی همچون شیوع بیماریهای تنفسی، آلودگی آب و شیوع بیماریهای مختلف ناشی از بارش بارانهای اسیدی، فرسایش خاک، تاثیر روی گونه های جانوری و گیاهی و مانند آنرا نیز موجب می شود و این در حالی است که براساس گزارشات کارشناسی، می توان بجای سوزاندن گازها و آلوده کردن هوا،با ورود این گازها به چرخه تولید یا صادرات آن، به رشد اقتصادی کشور نیز کمک کرد.
باید یادآوری شود که درک این مشکل از اولین روزهای استخراج نفت کاملاً محسوس بوده ولی بدلیل اعمال نفوذ انگلیسی ها در دستگاه حاکمه ایران، حل مشکل مورد توجّه قرار نمی گرفت، امّا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، موضوع جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه نفت و ایجاد ارزش افزوده در این ماده ارزشمند بارها در دولتها بحث می شد لیکن اقدام مؤثّری در این مورد انجام نشد تا اینکه در بند الف ماده 48 قانون برنامه پنجساله ششم، دولت موظف گردید که تا آخر برنامه با مهار حداقل ۹۰ درصد گاز مشعلهای موجود، این تهدید بزرگ را به فرصتی برای ایجاد ارزش افزوده و کسب درآمد برای کشور تبدیل کند. امّا متاسفانه بخش عمده فرصت این برنامه در دولت روحانی از دست رفت و برنامه ششم در حالی به پایان رسید که دولت سیزدهم توانست تنها بخشی از گاز همراه نفت در این استانها را مهار کند و سوختن باقیمانده آن همچنان سلامت مردم را تهدید می کند. از مقامات استان و نمایندگان مجلس انتظار می رود که با پیگیری های بموقع،مهار مشعلهای گازی را که عامل مهمی در آلودگی دائمی هوا است،در اولویت کار خود قرار دهند و بجای ذکر مصیبت فصلی این فاجعه، آستینی برای ریشه کن کردن آن بالا زنند. ان شاء ... .
موسوی زاده   ‌   
 

برچسب ها : آلودگی هوا آلودگی خوزستان