نمایشگاه‌هایی به مناسبت ۲۵۰ سالگی یک نقاش

سال ۲۰۲۵ مصادف است با دویست و پنجاهمین سالگرد تولد جوزف مالورد ویلیام ترنر، که بدون شک بزرگ‌ترین نقاش منظره در تاریخ بریتانیا محسوب می‌شود. در سراسر بریتانیا، نمایشگاه‌های متعددی در جشنواره ترنر ۲۵۰، به شیوه‌های گوناگون، آثار او را گرامی خواهند داشت.

به گزارش ایسنا، سال ۲۰۲۵ سال درخشانی برای آثار «ترنر»‌ خواهد بود. در ادامه به معرفی برخی از برترین نمایشگاه‌هایی که به مناسبت دویست و پنجاهمین سالگرد تولد این هنرمند برگزار می‌شوند، می‌پردازیم:

«ترنر و کانستبل»

تیت بریتانیا، لندن | ۲۷ نوامبر ۲۰۲۵ – ۱۲ آوریل ۲۰۲۶

این نمایشگاه مهم‌ترین رویداد سال خواهد بود اما به دلایلی تا ماه نوامبر به تأخیر افتاده است. با برگزاری این نمایشگاه و ادامه آن تا سال ۲۰۲۶ میلادی که دویست و پنجاهمین سالگرد تولد جان کانستبل نیز است، موزه تیت فرصت مقایسه‌ی این دو غول نقاشی منظره‌ی بریتانیا را فراهم می‌کند.

«ترنر» و «کانستبل» تفاوت‌های چشمگیری با یکدیگر داشتند. ترنر، زاده‌ی یک خانواده‌ی فقیر در لندن بود، در حالی که کانستبل از اشراف‌زادگان روستایی بود. ترنر ماجراجویی جهان‌گرد بود اما کانستبل عاشق «سافک»(Suffolk). یکی نمایشی‌ترین مناظر را خلق می‌کرد، دیگری آرامش طبیعت را ثبت می‌کرد. بااین‌حال، هر دو هنرمند به دنبال نمایش طبیعت با نهایت صداقت بودند.

این نمایشگاه می‌تواند دو رویکرد داشته باشد: رقابت مستقیم میان این دو نقاش یا تلاقی اندیشه‌های رمانتیک آن‌ها در نقاشی منظره. همچنین، این نمایشگاه فرصتی است برای شکستن کلیشه‌ها؛ آثار ترنر تنها به طوفان‌های مه‌آلود محدود نمی‌شود،و کانستبل، همان‌طور که در نقاشی استون‌هنج او دیده می‌شود، فقط چشم‌اندازهای دل‌نشین از مراتع سبز نمی‌کشید. در هر صورت، این نمایشگاه یکی از مهم‌ترین رویدادهای سال خواهد بود و شامل برخی از بزرگ‌ترین آثار هنری تاریخ بریتانیا خواهد شد.

«قلمرو ترنر: زیبایی، پرندگان و جانوران»

خانه‌ی ترنر، توئیکنهام، لندن | ۲۳ آوریل – ۲۶ اکتبر ۲۰۲۵

شاید برایتان جالب باشد که ترنر در ابتدا به عنوان یک طراح معماری آموزش دید و دوست نزدیک «جان سوان»، یکی از برجسته‌ترین معماران آن دوره، بود. او تحت تأثیر «سوان»، در سال ۱۸۱۳ میلادی خانه‌ای برای خود ساخت: سندی‌کوم لاج در «توئیکنهام»(Twickenham)، در حومه‌ی لندن. این خانه تا ۱۸۲۶ میلادی به عنوان اقامتگاه تابستانی او و پدرش مورد استفاده قرار می‌گرفت و امروزه به عنوان یک موزه فعال است که به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا شخصیت واقعی ترنر را بشناسند.
نمایشگاه ویژه‌ی امسال، به علاقه‌ی ترنر به دنیای طبیعی اختصاص دارد. ترنر که ماهی‌گیری ماهر و عاشق طبیعت بود، در سفرهای خود از حیوانات و گیاهان الهام می‌گرفت و آن‌ها را در نقاشی‌هایش به تصویر می‌کشید. این نمایشگاه در مکانی منحصربه‌فرد برگزار خواهد شد، اما شامل برخی آثار قرضی مهم از جمله آبرنگ‌های نادری است که به‌ندرت نمایش داده شده‌اند.

«ترنر و معاصرانش»

موزه هالبورن، بث | ۲۳ می – ۳۱ آگوست ۲۰۲۵

ترنر در دورانی فعالیت می‌کرد که نقاشی آبرنگ به اوج محبوبیت خود رسیده بود. این نمایشگاه که با عنوان «ترنر و معاصرانش» معرفی شده، شامل چشم‌اندازهایی از هنرمندانی مانند جان سل کاتمن و توماس گیرتین، در کنار آثار خود ترنر است.

از آنجایی که آبرنگ‌ها بسیار حساس به نور هستند، این آثار به‌ندرت به نمایش گذاشته می‌شوند. علاوه بر این، آثار این نمایشگاه از یک مجموعه‌ی خصوصی قرض گرفته شده‌اند، بنابراین احتمالاً برای اکثر بازدیدکنندگان ناشناخته و تازه خواهند بود.

اگرچه این نمایشگاه احتمالاً کوچک و کم‌حجم خواهد بود و فضای آرام و متواضعی خواهد داشت، اما موزه «هالبورن»(Holburne)، با معماری زیبای قرن هجدهمی خود، مکانی ایده‌آل برای چنین نمایشگاهی است. همچنین، همان‌طور که عنوان نمایشگاه نشان می‌دهد، متصدیان آن معتقدند که شما از ماهیت تجربی و امپرسیونیستی این آثار شگفت‌زده خواهید شد. قرار دادن ترنر در کنار معاصران محافظه‌کارترش، برجستگی رویکرد رادیکال او در نقاشی را بیش از پیش نمایان خواهد کرد.

«جوزف مالورد ویلیام ترنر: در نور و سایه»

گالری ویت‌ورث، منچستر | ۷ فوریه – ۲ نوامبر ۲۰۲۵

در منچستر، آثار آبرنگی بیشتری از ترنر به نمایش گذاشته شده است، اما این بار در کنار مجموعه عظیم چاپ‌های او که در طی ۱۲ سال (۱۸۰۷–۱۸۱۹) در مجموعه Liber Studiorum منتشر شد.
می‌توان گفت که آثار اولیه ترنر کمتر از نقاشی‌های رنگ‌روغنی بزرگ و دیرهنگام او شناخته شده‌اند. همچنین، تولیدات او روی کاغذ کمتر شناخته شده‌اند و آثار گرافیکی‌اش حتی کمتر از آن. عجیب به نظر می‌رسد که هنرمندی که این‌چنین به رنگ علاقه‌مند بود، حجم زیادی از آثار خود را به سیاه‌وسفید اختصاص داده باشد.

آخرین بار که ویت‌ورث این نمایشگاه را برگزار کرد، یک قرن پیش بود. این بار، گالری تصمیم گرفته است که هر ۷۱ اثر چاپی از این مجموعه را به نمایش بگذارد، که آن را به یک نمایشگاه پژوهشی برجسته تبدیل کرده است.

«نبرد Trafalgar به روایت ترنر»

موزه ملی دریانوردی، لندن، از ۲۱ اکتبر ۲۰۲۵

این نمایشگاه بیشتر یک بازنمایی مجدد از اثری مهم است. بزرگ‌ترین بوم نقاشی ترنر، با ابعادی بیش از ۲.۶ × ۳.۶ متر، تنها سفارشی سلطنتی او بود و یکی از جاذبه‌های مهم موزه ملی دریانوردی در گرینویچ، لندن به شمار می‌رود.

ترنر بیشتر برای نقاشی‌های دریایی خود شناخته می‌شود اما او چندین نقاشی تاریخی نیز خلق کرده است که در آن‌ها منظره و داستان‌پردازی را برای ارتقای جایگاه نقاشی‌های طبیعت با یکدیگر ترکیب کرده است.

«نبرد Trafalgar» اثری غیرمعمول است، زیرا برخلاف دیگر نقاشی‌های ترنر، در این اثر طبیعت در پس‌زمینه قرار گرفته و تمرکز کامل بر ناو جنگی HMS Victory است. نقاشی به‌جای ثبت یک لحظه خاص، مجموعه‌ای از رویدادهای مختلف این نبرد را در یک قاب ارائه می‌دهد.

بادبان‌های پاره و درهم‌پیچیده‌ی کشتی «ویکتوری» در این اثر، همچون ابرهایی نمادین، بار عاطفی شدیدی دارند و پیش‌زمینه نقاشی به‌طور بحث‌برانگیزی به نمایش هزینه‌های انسانی جنگ اختصاص یافته است.

اگر به دنبال کشف جنبه‌ای متفاوت از هنر ترنر هستید، این اثر ارزش دیدن دارد.

«چشم‌اندازهای ترنر در پت‌ورث»

خانه پت‌ورث، ساسکس غربی، ۲۱ ژوئن – ۱۶ نوامبر ۲۰۲۵

ترنر علاوه بر حمایت سلطنتی، حمایت اشراف‌زادگان متعددی را نیز دریافت می‌کرد، از جمله «ارل اگرمونت»(Earl of Egremont). این هنرمند به‌طور منظم از خانه اربابی پت‌ورث بازدید می‌کرد و از این فرصت برای ثبت مناظر داخلی و پارک‌های آنجا بهره می‌برد.

آنچه به‌ عنوان یک رابطه حرفه‌ای در سال ۱۸۰۹ میلادی آغاز شد، به‌مرور تبدیل به یک دوستی نزدیک شد، تا جایی که ترنر یک اتاق نقاشی اختصاصی در این خانه داشت.

خانه پت‌ورث اکنون متعلق به National Trust است، اما بسیاری از نقاشی‌های ترنر از این مکان در مجموعه تیت بریتانیا نگهداری می‌شوند. در این نمایشگاه، برای نخستین‌بار پس از چندین دهه، این آثار به خانه اصلی‌شان بازمی‌گردند.

همچنین، مجموعه‌ی پت‌ورث دارای ۲۰ اثر رنگ‌روغن از ترنر است که بزرگ‌ترین مجموعه آثار او در خارج از تیت محسوب می‌شود.

«آستن و ترنر: تقاطع هنر و ادبیات»

خانه هروود(Harewood)، یورک‌شر غربی، ۲ می – ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵

یک خانه اشرافی دیگر، اما این‌بار با یک نمایشگاه کاملاً متفاوت! شاید غیرمنتظره‌ترین نمایشگاه سالگرد ترنر همین باشد.

خانه هروود، که به‌خودی‌خود یک مکان فوق‌العاده برای بازدید است، مواجهه‌ای خیالی میان جین آستن و ترنر را در نمایشگاه «دیداری در یک خانه روستایی» به تصویر می‌کشد.

این خانه هم نسخه‌های اولیه رمان‌های آستن و هم نقاشی‌های ترنر از املاک خود را در اختیار دارد و نمایشگاه با آوردن لباس‌ها و اشیای تاریخی، نشان می‌دهد که چگونه هر دو هنرمند، به‌نوعی، بازتاب‌دهنده‌ی خانه‌های اشرافی انگلیسی در آثار خود بوده‌اند.

سال ۲۰۲۵ همچنین مصادف با دویست و پنجاهمین سالگرد تولد جین آستن است، بنابراین، هرچند این نمایشگاه ممکن است در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما در واقعیت، ترکیب هوشمندانه‌ای از دو چهره برجسته فرهنگ بریتانیا در اوایل قرن نوزدهم است.

این‌که آیا آن‌ها در دنیای واقعی با هم کنار می‌آمدند یا نه، مشخص نیست! اما آنچه مسلم است، زندگی اشرافی و املاک بزرگ در مرکز آثار آستن قرار دارد، درحالی‌که حامیان زمین‌دار نقشی کلیدی در شکل‌گیری کارنامه‌ی هنری ترنر داشتند. این نمایشگاه بدون شک جالب و قابل‌تأمل خواهد بود.

«ترنر: همیشه معاصر»

گالری هنر واکر، لیورپول، ۲۵ اکتبر ۲۰۲۵ – ۲۲ فوریه ۲۰۲۶

تأثیر ماندگار ترنر موضوع این نمایشگاه گسترده است که هنرمندانی همچون کلود مونه و بریجت رایلی را در بر می‌گیرد.

مسئولان این نمایشگاه،‌ علاوه بر بررسی تأثیرات ترنر، در این رویداد هنری به ارتباط مداوم او با مسائل معاصر نیز می‌پردازند و موضوعاتی مانند تغییرات اقلیمی، مهاجرت و گردشگری را در ارتباط با آثار او مورد بررسی قرار می‌دهند.

در مرکز این نمایشگاه، مجموعه‌ای از نقاشی‌های رنگ‌روغن، آبرنگ‌ها و طراحی‌هایی از موزه‌های لیورپول قرار دارد که با آثاری قرضی و همچنین آثار معاصر تکمیل شده است.

می‌توان گفت که این نمایشگاه یکی از جذاب‌ترین نمایشگاه‌های سال است.

رویکردی به همان اندازه گسترده را می‌توان در گالری «Laing» نیوکاسل نیز یافت؛ جایی که نقاشی‌های منظره در اسکاتلند و شمال انگلستان را در نمایشگاه «از رمانتیسم تا واقع‌گرایی: منظره شمالی و هویت‌های در حال تغییر» (تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۵) بررسی می‌کند.

در هر دو مورد، ترنر به‌عنوان نقطه‌ی محوری برای نمایش طیف وسیعی از هنرها به کار رفته است. هر نوع سلیقه‌ای که داشته باشید، چیزی در این نمایشگاه برای شما جذاب خواهد بود.

البته، مکان‌های زیادی وجود دارد که در هر زمان می‌توانید شاهکارهای ترنر را در آن‌ها ببینید.

«رزم‌ناو تمریر» (The Fighting Temeraire) یکی از معدود آثار اوست که در گالری ملی لندن نگهداری می‌شود اما تیت بریتانیا یک بخش کامل را به حدود ۳۰۰ نقاشی‌ای که ترنر پس از مرگ به کشور اهدا کرد، اختصاص داده است.

سال ۲۰۲۵ بهترین فرصت برای کشف دنیای شگفت‌انگیز آقای ترنر است. «ترنر» که در خانواده‌ای از قصاب‌ها، خواربارفروشان و آرایشگران متولد شده بود، شاهد بستری شدن مادرش در بیمارستان سلطنتی به دلیل بیماری روانی بود اما پدرش تلاش‌های هنری او را تشویق می‌کرد و آثارش را در آرایشگاه خود به نمایش می‌گذاشت.

او در سن ۱۴ سالگی وارد مدرسه هنر شد و به سرعت در آنجا پیشرفت کرد و در حالی که هنوز نوجوان بود، نخستین آبرنگ‌های خود را در آکادمی سلطنتی به نمایش گذاشت. در سال ۱۸۰۲ میلادی گروهی از اشراف از سفر نخست این هنرمند به خارج از کشور حمایت کردند. در این سفر او آثار استادان قدیم نقاشی را در موزه لوور پاریس مطالعه کرد و مناظر آلپ‌های سوئیس را مشاهده کرد.

«ترنر» در سال ۱۸۰۲ میلادی به عنوان عضو آکادمی سلطنتی انتخاب شد و دو سال بعد یک گالری برای نمایش آثار خود افتتاح کرد که مورد توجه حامیان مالی اشراف قرار گرفت. او به سراسر بریتانیا سفر و مناظر مختلفی را نقاشی کرد.

او در اواخر عمر به بالاترین درجات حرفه‌ای خود رسید، به طوری که در سال ۱۸۴۵ میلادی به عنوان رئیس موقت آکادمی سلطنتی انتخاب شد و نقاشی‌اش در گالری ملی لندن به نمایش گذاشته شد. ترنر در سال ۱۸۵۱ بر اثر وبا درگذشت و نزدیک به ۳۰۰ نقاشی روغنی و حدود ۳۰,۰۰۰ طرح و آبرنگ را به جای گذاشت.                                 

انتهای پیام

برچسب ها : ویلیام ترنر نمایشگاه هنري نقاشی