راوی گفت: گرانی و گرانفروشی مگر با فرهنگ سازی مهار شود چون از دولتها کاری ساخته نیست  ‌

 
هر چه پیشتر می رویم،  بیشتر به این نتیجه می‌رسیم که گرانی و گرانفروشی (که دو مقوله اند) به درجه ای از افسار گسیختگی رسیده اند که مهار آن غیر ممکن شده و عملاً دیدیم که تغییر دولت ها هم نمی تواند وضع را تغییر دهد. در گذشته افزایش حقوق ها را راهی برای جبران گرانی ها دانسته اند، در حالی که اولاً بسیاری از مردم حقوق بگیر نیستند،  ثانیاً افزایش حقوق ها تورم زاست.
از طرفی با وجود اینکه مقامات مسئول به خوبی می‌دانند واسطه گری از عوامل موثر در گرانی و گرانفروشی است اما هیچ دولتی نتوانسته حریف آنها بشود و دلال ها در بازارها و میادین میوه و تره بار و در  بخش مصالح ساختمانی و غیره،  حرف اول را می زنند.  
‌البته زمانی دلالی یک شغل بود و دلال در بازار بار یا جنسی می خرید و با اندکی بیشتر آن را می فروخت و پنهان کاری نبود اما حالا طرف یک کامیون کالا یا جنس مورد نیاز مردم را از یک استان خریداری میکند،  بعد بدون آنکه آن را بیاورد، با یک تلفن به قیمت بالاتری می فروشد،  خریدار دست سوم هم اینکار را میکند و هرکدام سود سرشاری می برند. 
برخی هم وقتی جنسی خریداری کردند، آن را احتکار می کنند و بعد تدریجاً به بازار تزریق میکنند و وقتی به دست مردم می رسد،  چند برابر قیمت واقعی معامله می‌شود. در مجموع همه منفعت طلب شخصی شده اند و انصاف و مروت کم رنگ شده و کسی دلش برای مردم یا کسانی که بضاعت خرید با قیمت بالا را ندارند، نمی سوزد. ضمناً خیلی ها هم به کار اصلی خود قانع نیستند و شاهد بوده ایم که افرادی با هر شغلی که دارند وقتی بنیه مالی آنها قوی شد،  از دلالی به عنوان کار جنبی بهره می برند و تا وقتی فرهنگ تعامل و بنی آدم اعضای یکدیگرند،  جای منفعت طلبی شخصی را نگیرد،  وضع از همین قرار است چون عزمی برای مهار قیمت ها وجود ندارد.
شاید هم مایلند کاری بکنند اما چون از نخبه های اقتصادی بهره نمی برند و در مواردی هم چون واسطه ها با برخی مسئولین مرتبط هستند، حریف سودجویان نمی‌شوند. فرهنگ سازی هم باید از بالا شروع شود بطوری که برای مردم ملموس باشد.
معروف است ماهی تیر محمد رهبر مالزی پزشک بود  روزی که رئیس جمهور شد نوشته ای روی دیوار مطبش زد که روی آن نوشته بود این مطب تا اطلاع ثانوی تعطیل است و فقط به کار ریاست جمهوری پرداخت. 
تمرکز او روی کارش باعث شد که کشور مالزی ورشکسته را چنان رونق دهد که به ببر آسیا معروف شد. 
آیا ما حاضریم اگر به جایی رسیدیم دست از منافع شخصی بکشیم و روی مسئولیتمان تمرکز کنیم؟ 
این همان فرهنگی است که شدیداً به آن نیازمندیم.
«بایدها» و « نبایدها» با حرف به جائی نمی رسند
رئیس جمهور در مراسم آغاز سال تحصیلی گفته: «هیچکس نباید به خاطر فقر،  از تحصیل باز بماند. »
کاش می شد این کلمات «بایدها» و « نبایدها» از سخنرانی‌های مقامات بالا حذف شود و به جای آنها  کارهای انجام شده را عنوان می کردند چون اجرای بایدها و جلوگیری از نبایدها بعهده مسئولین است. اگر بخواهیم آمار بگیریم که چه میزان از این بایدها و نبایدهای مسئولان اجرایی شده،  قطعاً به عدد قابل قبولی نمی‌رسیم  خصوصاً در مواردی که شواهد فراوانی داریم،  مثل همین فرمایش اخیر رئیس جمهوری که عین این جمله در گذشته دور و نزدیک از زبان سایر مقامات کشوری بارها و بارها شنیده شده اما هرسال بازماندگان تحصیل بیشتر شده و مقامات آموزشی به این واقعیت معترفند.
چقدر خانواده داریم که فرزندان آنها به خاطر فقر، از تحصیل باز میمانند. در این خانوادهها پسرها سراز فروشندگی دوره گرد،  جمع آوری پسماند،  پاک کردن شیشه های خودرو یا شاگردی مغازه های مکانیکی و نظیر آنها در می آورند و دخترها در سنین پائین اجباراً ازدواج می‌کنند که غالباً گرفتار افراد معتاد و بیکار می شوند و کارشان به طلاق می کشد در حالی که فرزندی هم در بغل دارند.عجیب است با وجود این همه کودکان کار که در جامعه مشهودند،  وعده تحصیل بازماندگان داده می شود. جای این بچه ها که در میانشان استعدادهای خوبی نهفته است،  کلاس درس است نه در چهار راه ها و خیابان ها و زیر و رو کردن زباله ها و با وجود آنها آیا می توانیم به تحقق شعارها و بایدها و نبایدهای مقامات برای هدایت آنها به کلاس درس امیدوار باشیم؟  
نگذارید این کلانشهر،  رکورددار بی‌نظمی باشد
بطور قاطع می توان گفت اهواز تنها کلان شهری است که اشتغال زایی اصلی در آن به دست افراد بیکار و عواملی که از این بابت سوء استفاده می کنند انجام می شود. در این شهرستان افرادی اگر اراده کنند هر جا خواستند بساط پهن می کنند و نه آنها را ساماندهی میکنند،  نه قدرت تغییر و جابجایی آنها  را دارند. همینطور افرادی هر جا بخواهند کاغذی دستشان می گیرند و خیابانها و جلوی بیمارستان‌ها را محلی برای کاسبی خود حساب کرده و از مالکان خودروها حق نگهبانی می گیرند،  درحالی که مسئولیتی برای سرقت محتویات داخل خودرو نمی‌پذیرند. نمونه بارز این وضعیت آنطور که شهروندان شاکی شده اند جلو و اطراف بیمارستان امام است هر خودرو که آنجا متوقف شد، حداقل پنج هزار تومان از راننده می‌گیرند و هیچ کس پاسخگو نیست. 
مردم می‌گویند اگر بیمارستان حراستی دارد،  چنانچه فرمانداری داریم و باید به شهر نظم دهد و اگر نیروی انتظامی باید حافظ جان و مال مردم باشد به وضعیت این پارکبانان بیمجوز رسیدگی کنند. ضمناً این روزها سرقت از منازل هم بالا رفته و در غیبت اهالی خانه ها،  سارقین با شکستن قفل در ورودی و درب ضد سرقت وارد خانه ها می شوند و اگر طلا و پول پیدا نکردند،  اثاثیه را به راحتی می برند.بارها گفته ایم کلانتری ها باید تقویت شوند تا گشت محله داشته باشند چون ظلم است در این شرایط سخت مردم این طور بی رحمانه به وسیله سارقین که حتی از آشکار بودن چهره ابائی ندارند، از هستی ساقط شوند.
  ‌
 

برچسب ها : گرانی و گرانفروشی فرهنگ سازی بازماندگان تحصیلی