راوی گفت: خیرتان از بورس به مردم نرسید حداقل اصل پولشان را برگردانید

به اعتقاد کارشناسان بازار و سرمایه، سال 99 برای بازار سهام، سال بسیار مهم و عجیبی بود چرا که فاز اول روند صعودی شاخص کل بود و در 3 ماه اول سال شاخص بیش از سه برابر شد، همچنین پسماند اثر افزایش نرخ ارز هنوز در بورس دیده می شد و بحث حمایت و تشویق به سرمایه گذاری در بازار سهام نیز به شدت دنبال می شد، اما نقطه کلیدی بازار سهام در سال 99  رد پای جبران کسری بودجه دولت وقت از بازار سرمایه بود. افزایش جریان پول در بازار سهام باعث شد بین رشد قیمت سهام و سود آوری شرکتها فاصله زیادی افتاد و بازار ناگزیر به اصلاح شد، اما عواملی خارج از بازار سرمایه به این موضوع دامن زد. 
در نهایت این عوامل باعث ایجاد جو منفی و هیجانی شد که به سرعت موجب نزول شاخص کل شد و حاصل این جو منفی سلب اعتماد از جامعه، خصوصاً از آنها که به سود دهی ورود به بورس دل بستند و دار و ندار خود را در این بخش سرمایه گذاری کردند و امروز پشیمان هستند، شد. 
این نوشته هم در دفاع از این هموطنان است که از ناحیه بورس متضرر شده اند. 
حالا آنها که مردم را برای ورود به بورس تشویق کردند نیستند و دولت جدید هم بعد از مدتی که از سکانداری مملکت توسط آنها گذشته نتوانسته به بورس سر و سامانی بدهد و اعتماد از دست رفته را به مردم بازگرداند. اکنون حرف آنها که زندگیشان را فروختند و حاصل عمرشان را به امید آینده ای بهتر در چاه ویل بورس ریختند اینست که لااقل پول خودشان را پس بدهند هر چند به ضررشان است. البته معاون اقتصادی رئیس جمهور نوید آینده بهتری برای بورس داده که اگر بتواند به وعده هایش در دوران انتخابات عملی کند، شاید وضعیت بورس امیدوارکننده شود. اما همانطور که گفتیم برگرداندن پول به مردم که از سود آوری در سرمایه گذاری بورس مایوس شده اند، کمترین کاری است که می شود برای این هموطنان انجام داد.
طرح جهش مسکن با توجه به ناموفق بودن طرحهای قبلی موفق نخواهد بود
در حالی که طرح های قبلی مسکن توفیقی نداشته اند و مردم را خانه دار نکرد، بار دیگر بحث یک طرح جدید به میان آمده با عنوان طرح جهش مسکن و کسی هم جوابگو نیست که چرا بعد از آن همه هزینه و اتلاف وقت، یا خانه ای ساخته نشد، یا آنجا که ساختند، نیمه تمام ماند و یا اگر تمام شده خالی مانده و مردم اشتیاقی به ساکن شدن در آنها ندارند. در همین اهواز، دو شهر جدید رامین و شیرین شهر پس از گذشت سالها، هنوز بلاتکلیف مانده اند چون اراده ای برای آباد شدن این مناطق در کار نیست و آقایان حاضر نیستند برای جبران تاخیر در ایجاد زیر ساخت های آنها قدمی بردارند، در حالی که می شود در این مورد اقداماتی انجام دهند. مسلماً با توجه به بعد مسافت های این شهرها با اهواز باید جاذبه ای برای سکونت مردم در این مناطق بوجود آورد و شاید یکی از راه حل ها راه اندازی اتوبوسهای سریع السیر برای تردد کسانی است که احیاناً در آنجا ساکن خواهند شد. امکان راه اندازی این اتوبوسها هم از طریق جاده ساحلی برای دو سمت ( اهواز - رامین و اهواز - شیرین شهر) وجود دارد که می شود توسط سازمان عمران شهرداری و اداره کل راه و شهرسازی به اجرا درآید، به شرطی که مسئولان دلسوزی دل به این کار ببندند. خانه‌های مسکن مهر هم که به حال خود رها شدند و آنجا که ساختند باز هم به جهت نبودن زیر ساخت، مردم ناراضی اند، جائی هم که متقاضی ندارد، بلاتکلیف مانده ضمن اینکه خانه های ساخته شده نواقص زیادی دارند.  ‌
بهر حال اعلام طرح های جدید مسکن با توجه به سوابق ناموفقی که در این مورد مشهود و ملموس است، اصلاً راهگشای مشکل نیست.
روش روبه رو کردن سارق با مالباخته، جواب نمی دهد
خیلی از مالباختگان که قربانی سرقت های خیابانی یا آنها که خانه شان مورد دستبرد قرار گرفته، حاضر نیستند علیه سارقین شکایت کنند، چون سیاست و روش نیروی انتظامی برای پی گیری موضوع صحیح نیست. برخی از این مالباختگان در تماس با راوی مدعی شده اند. این نیرو با مالباخته تماس می گیرد و از او می خواهد که در محل نیرو حضور پیدا کند تا او را با سارق به صورت چهره به چهره برای شناسایی دزد مواجه کنند. مالباخته هم با علم به اینکه می داند حتی اگر به موضوع رسیدگی شود، سارق پس از مدتی آزاد می‌شود و با توجه به شناختی که از شاکی دارد، به سراغش خواهد رفت یا برایش مزاحمت ایجاد خواهد کرد، از خیر شکایتش می گذرد، این در حالی است که باید چهره و مشخصات شاکی به عنوان امانت نزد نیروی انتظامی باقی بماند و از روش رود در رو برای شناسایی سارق استفاده نشود. تا آنجا که ما به یاد داریم رسم این بوده که مجرم از پشت شیشه هایی که طرف مقابل قادر به دیدن شاکی نبودشناسایی می شد و باید دید چرا از این روش استفاده نمی شود. 
همین جا از نیروی انتظامی درخواست می شود وقتی زحمت دستیگری یک سارق را کشیدند، به هیچ وجه او را با شاکی پرونده رود برو نکنند تا نتیجه مطلوب حاصل شود.
چرا مسببان نیمه کاره رها کردن یک طرح کشاورزی در منطقه ای محروم ماخده نمی شوند؟   
 ‌در خبرها بود که یک طرح کشاورزی در شعیبیه شوشتر پس از گذشت چهارده سال و صرف میلیاردها تومان، تا به امروز ناتمام مانده است. فرماندار شوشتر در این مورد توضیح داد که طرح قرار بود توسط جهاد نصر از طریق یک پیمانکار غیر بومی اجرا شود که از چهارده سال پیش تا امروز ناتمام رها شده است و حالا با پی گیری هایی که شده مقرر شده به سامان رسد. در صورتی که اگر این طرح اجرا می شد، زمین های کشاورزی شعیبیه سیراب می‌شدند و کلی اشتغال هم ایجاد می شد که نشد و حالا که می خواهند طرح را تمام کنند، اینکار با دهها یا صدها برابر زمان شروع هزینه خواهد داشت. واقعاً چرا به این ضرر و زیان ها رسیدگی نمی شود و تا کی باید مسئولانی که باید به چنین مواردی ورود کرده و مانع از زمان بر شدن طرحهای حیاتی برای مناطق محروم می شدند حتی از سوال و جواب مصون باشند!

برچسب ها : بورس بازار سهام شوشتر خوزستان