راوی گفت: اعلام وعده های زبانی در پاسخ به درخواست های نمایندگان ، مانور تبلیغاتی است

در خبرها بود که مجتبی یوسفی نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در نامه هایی به عنوان مهندس جمالی نژاد معاون وزیر راه و شهرسازی و رئیس سازمان دهیاری ها و شهرداریهای کشور، خواستار تخصیص قیر رایگان به شهرداری های حوزه ی انتخابیه اش و اختصاص یک دستگاه خودروی حمل زباله به حمیدیه شده و بر همین اساس مقرر شد به هر کدام از شهرداری های شهرهای ویس ، ملاثانی شیبان ، حمیدیه و الهایی به میزان 1000 تن قیر رایگان شهرداری کوت عبدا... 2000 تن قیر رایگان و همچنین برای آسفالت معابر و خیابان های روستاهای حوزه انتخابیه 1000 تن قیر رایگان اختصاص یابد.
تا آنجا که تجربه نشان می دهد ، این <موافقت شد> ها و <اختصاص> دادن ها اگر زبانی باشد ، هرگز تحقق پیدا نمی کند و جنبه تبلیغاتی دارد ، مگر آنکه نماینده ، حواله این قیرهای رایگان را در اختیار شهرداری ها قرار دهد. همین طور موافقت زبانی با اختصاص یک دستگاه کامیون حمل زباله جنبه دلخوشی دارد و زمانی باور کردنی است که کتباً و باز هم با حواله همراه باشد. آقایان نمایندگان بهتر است تا این درخواست ها و قول های مقامات به مرحله عمل و تحویل نرسیده ، آن را اطلاع رسانی نکنند چون این کار به منزله مانورهای تبلیغاتی است.  ‌
بنابراین انتظار می رود موضوع تا تحویل قیرها و خودروی حمل زباله به جد پی گیری شود و در آن صورت راوی اولین منعکس کننده آن با قدردانی از نماینده مردم خواهد بود.
وقتی هنوز تکیه کلام مسئولین <دلال بازی> است، مردم فضای کنترل بازار را رها شده می دانند
وزیر کشور با انتقاد از برخی سوء استفاده ها و دللال بازی‌ها در بازار گفته < قابل قبول نیست که شاهد تغییر مستمر قیمت باشیم و نباید مردم احساس کنند که فضا رها شده است.>
خدمت وزیر عرض می شود که کار از احساس گذشته و مردم با گوشت و پوست به این نتیجه رسیده اند که فضا رها شده است چون هیچکدام از مصوبه‌ها، دستورها و اولتیماتوم‌ها موجب تغییری به نفع مردم و تثبیت قیمت ها نشده و حالا هم معلوم نیست مصوبات جدید ستاد تنظیم بازار و دستور وزیر برای فعال شدن ستادهای استانی و شهرستانی و دادن اختیارات به استانداران و فرمانداران درقیمت گذاری ها اثری داشته باشد ، چون باز هم وزیر کشور ، مثل بقیه سوء استفاده از دلال بازی ها در بازار را عنوان کرده است و تا زمانی که سکان کنترل بازارها در دست دلال هاست هیچ امیدی به تغییر وضع نیست. شما وقتی از تثبیت قیمت مرغ و تخم مرغ عاجز باشید  چطور می توانید در سایر موارد توفیق پیدا کنید و این طور که پیداست همچنان واسطه ها و دلال ها که به نظر می رسد از پشتوانه هایی برخوردارند ، حرف اول را در اقتصاد و معیشت مردم می زنند.
 ‌قوانین را برای مانع شدن از دپوی کالاهای اساسی در گمرک تغییر دهید
در حالی که مردم از کمبود با نبود بسیاری از کالاهای اساسی و تجهیزات و اقلام پزشکی در مضیقه اند ، شش کانتینر حاوی دستگاه های پیشرفته و تجهیزات پزشکی خریداری شده از آلمان سالهاست در گمرک دپو شده و با وجود صدور مجوزهای ترخیص، گفته شده صاحب کالا به بهانه مالی در این رابطه اقدام نکرده است. واقعاً این همه سوء مدیریت در مسائل حیاتی مردم شگفتی دارد. یکی نیست بگوید مگر ما مجلس قانون گذار نداریم و مگر نه اینکه هر جا قوانین اشکال دارند باید اصلاح شوند؟ 
 کدام قانون اجازه می دهد ، کالاها و تجیهزاتی که برای مردم جنبه حیاتی دارند ، در گمرک خاک بخورند و مسئولان راحت بگویند صاحب کالا بهانه می آورد و آنها را روانه بازار نمی کند؟  آیا قانونی که مانع از دپو شدن و رسوب این کالاها نمی شود ، قابل تغییر نیست؟ اگر کاری در گذشته شدنی نبوده چطور حالا دادستان می تواند به موضوع ورود کند در حالی که رئیس قوه قضائیه قبلی رئیس جمهور فعلی است و رئیس قوه قضائیه ، معاون وی بوده ، دادستان هم تغییری نکرده ، اصلاً چرا منتظر ماندند تا دولت تغییر کند و بعد سراغ انبارهای اموال تملیکی و کالاهای دپو شده در گمرک بروند؟ و حالا که با تاخیر زیاد این کار انجام شده ، خدا کند کالاهایی که آزاد می شوند ، در جائی که باید و برای رفع مشکل مردم نیازمند به مصرف رسند.
زلزله زدگان اندیکا در سرما  زیر چادرهای وصله دار، تنها و بی یاور مانده اند
نشان دادن وضعیت اسف بار زلزله زدگان اندیکا که برای چندمین بار از شبکه استانی پخش شد ، دل هر بیننده ای را به درد آورد. گناه این هم استانی های محروم از همه امکانات زندگی و حداقلهای معیشتی چیست؟حاصل آن همه بازدیدهای مقامات کشوری و استانی و قول ها و وعده های آنها برای ساماندهی این مردم آسیب دیده چه شد؟ مگر نه اینکه همه دستور دادند که قبل از سرد شدن هوا سرپناهی برای آنها و دام هایشان تدارک دیده شود ، اینها که هنوز زیر چادرهای وصله دار هستند و بیشتر از خودشان نگران دام هایشانند که مبادا سرمازده شوند و تنها سرمایه آنها از دست برود.
چطور در زلزله استانهای دیگر آن همه سلبریتیها و مسئولین به موقع به کمک آسیب دیدگان شتافتند(که حقشان بود) اما اینجا در گوشه ای از محروم ترین نقطه استان این مردمان خوب و مظلوم بی یار و یاور تنها مانده‌اند؟ آیا در حالی که پیر مرد و پیر زن روستایی زیر چادر ازسرما می لرزد این دستور استاندار که < می گوئیم تسهیلات بانکی زودتر در اختیارشان قرار گیرد > چه دردی را دوا می کند؟   ‌ 
پس آن نیروهای جهادی که در دیگر مناطق محروم به کمک زلزله زدگان می روند کجا هستند ، سیمانهای بنیاد مستضعفان چه شد؟ هلال احمری ها کجایند؟ و دیگر بنیادها مثل مسکن روستایی و کمیته امداد و سازمان بهزیستی چرا حضوری در منطقه ندارند و سرانجام چرا نماینده شهرستان و دیگر نمایندگان استان در این مورد سکوت کرده اند؟ 
زمانی که آقایان به زلزله زدگان سر می زدند، هوا خوب بود  حالا که سرد شده به آنجا بروند و اگر دلشان برای هموطنان بی پناه و نیازمند کمک اندیکائی لرزید ، کاری برای آنها بکنند.
 

برچسب ها : نمایندگان مانور تبلیغاتی زلزله زدگان اندیكا