جهادسازندگی؛ نسخه بومی مدیریت پیشرفت!

                       
 
با رهائی کشور از اسارت نظام استبدادی وابسته و استکبار غارتگر در 22 بهمن 57، اوّلین انتظار مردم بپاخاسته ایران، اقدام سریع در رفع محرومیتهای بجا مانده از رژیم وابسته ستمشاهی بویژه در روستاهای کشور بود تا محرومین کشور هرچه زودتر طعم شیرین عدالت اسلامی را بچشند و در پاسخ به این انتظار بود که گروههای خودجوش جهادی از اقشار مختلف دانشجوئی، بازاری، کارمند و مانند آن شکل گرفت که با کمترین امکانات و بدون چشمداشت، کار محرومیت زدائی را در روستاها آغاز کردند. امّا جهت انسجام بخشی به این جهاد مردمی و هدایت صحیح این تلاشها لازم بود که هرچه زودتر سازماندهی لازم صورت گیرد و برهمین اساس فرمان تأسیس سازمان جهاد سازندگی صادر شد.
اندیشه تاسیس جهاد سازندگی، نخستین بار، با عنوان طرح اعزام گروه‌های داوطلب مردمی و دانشجوئی به مناطق محروم مطرح شد و سپس با صدور فرمان رهبر کبیر انقلاب رحمت ا...علیه، در 27 خرداد 1358 یعنی تنها 4 ماه پس از پیروزی انقلاب، این نهاد تأسیس گردید. طبق‌اساسنامه‌ جهاد سازندگی، هدف‌از تشکیل جهاد سازندگی‌، بسیج‌ امکانات‌و استعدادهای‌مردم ‌و دولت‌برای‌همکاری‌در تهیه‌و اجرای‌ سریع‌ طرحهای‌ سازندگی ‌باتوجه و تأکید بر نیاز ‌روستاها و نقاط ‌دورافتاده ‌مملکت‌ تعیین شد امّا بنا به مقتضیات جامعه و شرایطی که پیش می آمد مسئولیتهای جهاد دائماً در حال تحول و تکامل بود بطوریکه با آغاز جنگ تحمیلی، جهادگران علاوه بر ادامه کار محرومیت زدائی و آموزش در روستاها، بخش عمده ای از تدارکات و پشتیبانی‌های فنی جنگ را نیز به عهده گرفتند و در این ماموریت نیز شگفتی‌های فراوان ‌آفریده و در تمام عملیاتهای دوران دفاع مقدّس مهمترین نقش را در پشتیبانی از رزمندگان اسلام به عهده داشته و توانستند عنوان افتخارآمیز سنگرسازان بی سنگر را از آن خود کنند و  پس‌از پایان‌ جنگ‌ بازسازی‌ بخش عمده ای از مناطق‌جنگ‌زده را نیز به عهده گرفت.
 در سایه اقدامات جهادگران که با پشت پا زدن به رفاه و تسهیلات شهری منادی عدالت اسلامی در روستاها شدند، محرومین و مستضعفان روستانشین طعم شیرین عدالت اسلامی را چشیدند، شخصیت روستائیان رشد کرد و زمینه مشارکت آنان در آبادانی کشور فراهم گردید، کشاورزی به عنوان محور استقلال کشور مطرح شد، پرورش مدیران جهادی برای اداره کشور محقّق گردید و بالاتر از همه شیوه مدیریت جهادی به عنوان سبک اسلامی- ایرانی پیشرفت کشور متولد شد که اگر در تمام عرصه ها ادامه می یافت قطعاً بسیاری از مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی وجود نمی داشت، امّا پس از جنگ تحمیلی که اداره کشور به شاگردان مکاتب مدیریتی و اقتصادی غرب رسید و تجدید نظرطلبان به قدرت رسیده بر انزوا و حذف نهادهای برآمده از انقلاب پای فشردند، این نهاد جهادی در وزارت کشاورزی ادغام شد تا تربیت شدگان مکتب جهاد سازندگی در نظام اداری کذائی مستهلک شوند، مدیریت بومی پا نگیرد و دولتمردان غرب باور فرصت یابند تا با اجرای نسخه های غربی توسعه و به روش سعی و خطا، وقت و سرمایه کشور را به باد دهند و شرایطی فراهم آید که در برهه ای از زمان رئیس جمهور کشور حتّی تأمین آب آشامیدنی ملّت ایران را نیز محتاج جلب رضایت مسکبران غربی بداند. امّا این تجربه تلخ اینک این واقعیت را به اثبات رسانده که برای نجات کشور از مشکلات موجود تنها راه کنار گذاشتن مدیریتهای وارداتی و در عوض اعمال مدیریت جهادی به عنوان نسخه بومی مدیریت پیشرفت است که تا کنون در هر بخش بکار گرفته شده موفق بوده است.
موسوی زاده
 
 
 

برچسب ها : جهادسازندگی رفع محروميتها جنگ تحميلي جهادگران