جام زهری؛ هدیه دوستان کجرفتار به امام راحل ره!

                                   
یکی از رویدادهای مهم و عبرت آموز در تاریخ انقلاب اسلامی ایران که با وجود گذشت  35 سال از آن، هنوز هم پشت پرده هائی افشا نشده دارد، پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد در 27 تیرماه 1367 است، که پذیرش آن در شرایطی که ایران از بهترین موقعیت جنگی برخوردار بود موجب برپا شدن موجی از نگرانی و ناامیدی در رزمندگان و مردم شد و تنها بیانیه امام رحمت ... علیه توانست تا حدودی این نگرانیها را تسکین دهد.
پذیرش این قطعنامه که پس از مخالفت ایران با 7 قطعنامه مغرضانه قبلی این شورا صورت گرفته بود دو علّت داشت:1-رعایت نسبی انصاف در این قطعنامه و تأیید شرایط و مطالبات حقوقی ایران.2- زمینه سازی های فریبکارانه بعضی متولّیان سیاسی و نظامی جنگ جهت وانمود ساختن شرایط کشور به شکلی  که تنها به قبول قطعنامه از سوی رهبر کبیر انقلاب رحمت ... علیه منتهی شود.
آشکار بود که در تحمیل جنگ به کشور ما و تلاش برای شکست و نابودی انقلاب نوپای ملّت ایران همه ابرقدرتها و عواملشان یکدل شده و با محاصره اقتصادی و نظامی، از یکسو تامین نیازهای تسلیحاتی و تدارکاتی ایران را مختل کرده بودند و از طرفی با کمک همه‌جانبه به صدّام و تجهیز ارتش او به پیشرفته‌ترین و مخرّب‌ترین سلاحهای متعارف و غیرمتعارف ، و بازگذاشتن دست او در انجام اقسام جنایات جنگی همچون استفاده از بمبهای شیمیایی و میکروبی علیه نظامیان و غیرنظامیان، سعی در پیروزی بی چون و چرای رژیم بعثی و نابودی حتمی جمهوری اسلامی داشتند تا به این ترتیب بساط سلطه خود را در منطقه، که با انقلاب اسلامی ایران به مخاطره افتاده بود، بار دیگر برپا کنند. امّا یکدلی و مقاومت مردم ایران، که گوش به فرمان رهبر خود برای ادای تکلیف الهی دفاع از اسلام داشتند، تمامی توطئه ها و تمهیدات آنان را نقش بر آب کرد و جهان را به پذیرش حقانیت ملّت ایران، متجاوز بودن رژیم بعثی، بازگشت به پشت مرزهای بین المللی و مانند آن واداشت.
امّا در حالیکه باوجود طولانی شدن جنگ کمترین تزلزلی در عزم امام رحمت ا...علیه و مردم ولائی ایران برای ادای تکلیف دفاع و گوشمالی متجاوز بوجود نیامده بود، برخی از مقامات دست اندرکار جنگ که نگاهی متفاوت به دفاع مقدس داشتند و بر خلاف نظر مردم و رهبری مایل بودند که ولو به قیمت برقراری ارتباط با دشمنان اسلام و تغییر در بعضی مواضع و زیر پا گذاشتن برخی ارزش ها و اصول و مماشات با متجاوز به جای تنبیه وی و بی اعتنا به رنجش رزمندگان و ناامیدی مردم مسئله جنگ را فیصله دهند تا به خیال خود به سازندگی کشور بپردازند، دست بدست هم دادند و با جلوه دادن شرایط  بگونه ای که از عدم امکان تأمین بودجه و تدارک نیازهای مادی و انسانی جنگ حکایت کند، زمینه را برای پذیرش آتش بس فراهم کنند، اقدامی که امام رحمت ا...علیه با تشبیه قبول آن به نوشیدن جام زهرآلود، ناخشنودی قلبی خود را از آن اعلام داشتند و علیرغم اینکه در بیانیه تسلی بخششان  بر روشن شدن این حوادث در آینده و لزوم آمادگی بر ادامه مبارزه حق‌طلبانه تاکید و پیروزی نهایی بر دشمنان را نوید می دادند، آثار اندوهبار این فریبکاری اشخاص مورد اعتماد و تغییر اهداف دفاع مقدّس، بر وجودشان باقی ماند بطوریکه بنا بنقل بعضی اعضاء دفتر ایشان، پس از پذیرش قطعنامه تاآخر عمر لبخندی بر لبهای ایشان دیده نشد.
موسوی زاده 
 
 

برچسب ها : انقلاب اسلامی ایران تاریخ انقلاب اسلامی ایران موقعیت جنگی