روز کارگر و دغدغه های جامعه کارگری!

دومین سال است که روز جهانی کارگر در 11 اردیبهشت ماه، در شرایطی برگزار می شود که به دلیل شیوع ویروس کرونا، بسیاری از کارگران شغل خود را از دست داده و فشار اقتصادی مضاعفی بر این قشر وارد شده است.
کارگران به عنوان یکی از اقشاری که در رژیم گذشته تحت ستم قرار داشته و حقوقشان پایمال شده از بدو پیروزی انقلاب اسلامی مورد توجه قرار گرفته و در تمامی قوانین و مقررات مربوطه، حفظ حقوق آنان از اولویت برخوردار بوده است، امّا به دلیل برخورد احساسی با موضوع حمایت از کارگران در برابر کارفرمایان، قوانین و مقررات مربوطه به نحوی تنظیم شده که رابطه کارگر و کارفرما عملا جهتی غیر دوستانه به خود گرفته است به طوری که در سازمان های کارگری، احساس تعلّق به کار و فضای صمیمانه لازم برای بالابردن بهره وری و اثر بخشی، که بنفع کارگر و کارفرما و کشور است، بشدّت آسیب دیده است. از طرفی کارفرمایان و بزرگترین آنها یعنی دولت نیز با نشان دادن عدم تمایل خود به تامین کامل نیازهای مادی کارگران به هنگام تعیین دستمزد و مزایای شغلی کارگران، در شورای عالی کار به نحوی تصمیم گیری کرده اند که در نهایت درآمد کارگران نتوانسته است هزینه های زندگی آنان را پوشش دهد.
لذا ضروری است که با فائق آمدن بر احساسات و در محیطی صمیمانه و دلسوزانه، قوانین و مقررات کار و کارگری توسط گروه های ذینفع و کارشناسان مربوطه بازنگری شده و با در نظر گرفتن مصالح کشور و منافع دراز مدت کارگران و کارفرمایان بازنویسی شوند.  ‌
‌علاوه بر مسأله ضرورت باز نگری قوانین کار و اصلاح روابط کارگر و کارفرما، باید مشکلات عمده ای که هم اکنون جامعه کارگری را دچار نگرانی کرده نیز مورد توجّه قرار گیرند، که به چند مورد آن اشاره می شود:‌
1- به خطر افتادن امنیت شغلی کارگران که با توجّه به شرایط کرونائی و رکود بی سابقه حاکم بر اقتصاد کشور و تعطیلی بنگاههای اقتصادی  دامنه آن رو به گسترش است.
2-قصه مهارت حرفه ای کارگران که عامل مهمی برای استمرار بیکاری یا از دست دادن شغل، کاهش بهره وری، نزول کیفیت کار و به خطر افتادن ایمنی و سلامت کارگران است.
3- ساماندهی حقوق و دستمزد و تامین معیشت کارگران که نقش تاثیرگذاری در رشد اقتصاد، افزایش بهره‌وری و راندمان تولید دارد، این کار باید با افزایش سهم دستمزد در هزینه‌ی تولید صورت گیرد، زیرا در حالی که سهم دستمزد در قیمت تمام شده محصولات در برخی کشورها بخش اعظم قیمت تمام شده را تشکیل می دهد و نیز کارفرمایان گریزی از تامین هزینه عوامل دیگر تولید ندارند، در کشور ما  سهم نیروی انسانی چیزی حدود 8 تا 10 درصد است و همین امر عوارض بیشماری همچون نابسامانی معیشتی در خانواده ها، فرسودگی کارگران بر اثر کار زیاد در همان شغل و یا مشاغل دوم و سوم و از بین رفتن فرصتهای شغلی برای کارجویان را به دنبال دارد.  ‌
موسوی زاده

برچسب ها : روز كارگر دغدغه های جامعه كارگری 11 اردیبهشت ماه