راوی گفت: درمان سوختگی در کشور، 40 سال از دنیا عقب تر است، چرا؟

رئیس هیأت مدیره انجمن حمایت از بیماران سوختگی گفته : کشور حتی یک تخت استاندارد سوختگی ندارد و درمان  سوختگی اولویت وزارت بهداشت نیست و هیچ برنامه ریزی مدون و سیاست گذاری کلان برای سوختگی وجود ندارد، همه بیمارستان های سوختگی کشور ورشکسته هستند، ضمن این که درمان سوختگی در ایران 40 سال از دنیا عقب است. به گفته فاطمی بیشتر، فقرا دچار سوختگی می شوند چرا که افراد فقیر جامعه، از وسایل گرمایشی و پخت و پز استاندارد استفاده نمی کنند. او این را هم گفت که هیچ بیمارستان خصوصی در کشور، بخش سوختگی ندارد. ضمناً 30 درصد افراد دچار سوختگی را کودکان تشکیل می دهند و هیچ جراحی پلاستیکی نمی تواند به طور کامل سوختگی را درمان کند.
به این ترتیب درمان سوختگی در ایران از معضلات کشور است و چرا در این مورد دولت برنامه ای ندارد و به این موضوع با وجود اهمیت آن اولویت نمی دهد، جای سئوال دارد.
از محل کشف و ضبط اختلاس ها، به کارهای ضروری برسید
چه می شد وقتی بودجه کافی برای حل برخی مشکلات کشور نداریم، از محل کشف و ضبط این همه مبالغ اختلاس ( اگر قادر به باز گرداندن آنها یا بخشی از این پول ها باشند) سهمی هم به انجام کارهای ضروری برسد. یا وقتی می گویند اعتبار برای ساخت بیمارستان سوختگی ندارند و حتی قادر نیستند برای مدارس سرویس بهداشتی بسازند، چطور آن همه ارز و پول بی زبان را به افرادی می دهند که نتیجه آن اختلاس چند هزار میلیاردی است؟
واقعاً چطور با وجود انواع فساد که اخیراً یک استاد دانشگاه علامه طباطبائی رقم آن ها را معادل کل وام کره جنوبی از صندوق بین المللی پول دانست که یک کشور را از ورشکستگی نجات داد و به پای ده اقتصاد برتر دنیا رساند، ادعا می کنیم که کسری بودجه داریم یا برای انجام خیلی از کارهای حیاتی مملکت پول نداریم. کاش صندوقی از محل کشف این همه اختلاس و به جیب زدن پول های مملکت درست می شد و اصولاً شفاف سازی می شد که بعد از به دام افتادن اختلاسگران چه سرنوشتی در انتظار مفسدین اقتصادی و دستگاه ها و مقاماتی که به آنها چراغ سبز نشان داده اند است و سرانجامشان چه می شود؟
قورت دادن سه کیلو پیچ و مهره هیچ منطقی ندارد، علت یابی شود
به حق چیزهای ندیده و نشنیده! همه ما تحمل قورت دادن یک خار یا تیغه کوچک ماهی یا یک لقمه غذای غیر عادی را نداریم، آن وقت چطور می شود یک بشر دو یا، سه کیلو پیچ و مهره بخورد و بعد از مدتی دل درد بگیرد و پس از مراجعه به بیمارستان معلوم شود با خودش چه کرده؟ واقعاً این مردم را چه می شود؟ نکند موضوع شرط بندی خطرناک در میان بوده ؟ 
با دسترس بودن مواد مخدر، پیشگیری از اعتیاد به جائی نمی رسد
مدیر کل فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخدر گفته پیشگیری از اعتیاد، به راه حل نیاز دارد، افق پیشگیری باید ایجاد تنفر عمومی نسبت به مواد مخدر و روانگردان ها باشد. او این را هم گفته که مدارس و دانشگاه ها، دو کانون هدف پیشگیری از مصرف مواد مخدر و روان گردان هاست.
ما که شاهد کار فرهنگی برای ایجاد تنفر عمومی از مواد مخدر در جامعه نیستیم، بر عکس می بینیم مثلاً هیچ مجموعه نمایش خانگی نیست که در آن دود کردن سیگار که قدم اول اعتیاد است توسط بازیگران مطرح نداشته باشد. نکته دیگر هم در دسترس بودن مواد مخدر است که به راحتی در همه جا وجود دارد. زندان هم که به محل معتاد شدن و خرید و فروش مواد تبدیل شده، پس این ستاد چه می کند و فقط ستاد استانی مبارزه با مواد مخدر مدتی است عملکرد بهتری پیدا کرده است که کار ریشه ای می کند.

برچسب ها : سوختگی مواد مخدر دانشگاه علامه طباطبائی