حرمت قلم، در حفظ قلم به دستان است اما چنین نیست

روز قلم را در حالی پشت سر گذاشتیم و دوستداران قلم آن را تبریک گفتند که با وارد شدن ضربه های کاری به روزنامه ها که رمقی از آنها نمانده، قلم به دستان بیش از هر زمان دیگر به حاشیه می روند و تقدس قلم در غبار فضای مجازی در حال گم شدن است و این سرنوشتی است که دشمنان فرهنگ روزنامه خوانی برای رکن چهارم مشروطه رقم زده اند.
ناگفته پیداست که با یک برنامه ریزی حساب شده روزنامه ها به حاشیه رانده شدند. ابتدا با صدور مجوزهای گُتره ای، انتشار روزی نامه ها را رواج دادند، با این توجیه که روزنامه ها باید روی پای خود بایستند و هر کدام که نمی تواند دخلش را مطابق خرجش کند
( به هر طریق ) محکوم به تعطیل شدن است و مسئولان در قبال حذف یا بقای آنها وظیفه ای ندارند و سرانجام افتاد اتفاقی که نباید رخ می داد و رسانه های مکتوب یکی پس از دیگری از گردونه خارج شدند، مگر آنها که پشتوانه های شخصی دارند یا وابسته به جائی هستند.
 برای از پای انداختن روزنامه ها، گلوگاه را انتخاب کردند و هر روز برای حذف آگهی ها که تنها منبع درآمد آنها بود نقشه کشیدند تا جائی که دیدیم حتی معاون اول رئیس جمهور چه حرکتی کرد و بقیه هم دم او را گرفتند و مثل موریانه به جان روزنامه ها افتادند.
روزنامه همان است که شکسپیر گفته خلاصه و عصاره وقایع زمان است که فضیلت و رذیلت را بصورت واقعی آنها نمایش می دهد و روزگار را چنانکه هست مجسم می سازد و اندیشمند دیگری هم معتقد است <در این روزگار، ما بخاطر اندیشه ها می جنگیم و روزنامه ها سنگرهای ما هستند> و دیگری روزنامه را دایره المعارف های زندگی جهان می داند.
بدیهی است آنها که آهنگ حذف روزنامه ها را ساز کردند، از نقش آنها در روشنگرایی و افشاگری خطاها و مفسده ها  بخوبی آگاه بودند و امروز صدای این ساز غم انگیز از هر گوشه ایران با زمین خوردن پیکر نحیف روزنامه ها به گوش می رسد. 
آنها به خوبی می دانستند مشغول چه کاری هستند و گرانی کاغذ و بالا بودن هزینه های چاپ و افزایش دستمزد نیروها مسلماً کمر مسئولان روزنامه ها را می شکند که شکست. معدود نشریاتی هم که از طریق فروش کسب درآمد می کنند بخاطر گرانی نسخه های نشریات درآمد قابل اعتنایی ندارند.
و بدین سان  با افول روزنامه ها، قلم به دستان شاغل در آنها هم تدریجاً حذف شدند و ارزشی ترین عوامل هر نشریه جای خود را به سیاهه هایی از عوامل بی جیره و مواجب یعنی اخبار سایت ها دادند و این سرنوشتی است که در انتظار سایر روزنامه هایی است که تا به امروز مقاومت کرده و با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند و تنها عامل این مقاومت پرهیز از بیکار شدن نیروهای با سابقه آنها بوده است.
حال باید دید آیا دولت جدید هم بنا دارد  همان رویه سابق در خصوص رسانه مکتوب را ادامه دهد یا احترام و شￃن آن ها را احیا خواهد کرد که این مهم بستگی به مهره چینی دولتمردان دارد. به قول یک اندیشمند دیگر، < ارزش یک دولت بستگی به ارزش افرادی دارد که آن را تشکیل می دهند.

قطعی های برق، ضررهای کرونایی را تکمیل کرد!

قطعی ها و خاموشی های ناهماهنگ برق، امان از مردم بریده، در حالی که از مدتها پیش بدلیل وضعیت خشکسالی و گرمای شدید امسال، این وضع قابل پیش بینی بود و باید راه حل هایی برای آنکه مردم این همه در عذاب قرار نگیرند، در نظر می گرفتند. اینطورهم که مسئولان برق می گویند این وضع تا اواخر مرداد ادامه دارد. علاوه بر اقشار مختلف در شهر و روستا که در گرمای طاقت فرسا، باید بی برقی را تحمل کنند و چه بسا وسایل برقی آنها هم َآسیب می بیند، وضعیت بیمارستان هایی که برق اضطراری ندارند یا دارند و جوابگوی کثرت بیماران کرونایی که نیاز به اتصال دستگاهند  نیستند، از همه بدتر است چون جان بیماران بستری شده که غالباً حالشان وخیم است به مخاطره افتاده است.
بُعد دردناک دیگر قضیه کسبه و فروشندگان سوپرها و مغازه هایی است که بر اثر قطعی برق و اجناس موجود در یخچال های آنها فاسد می‌شود از بین رفته و از این بابت ضرر جبران ناپذیری وارد می شود. همین طور درب های مغازه هایی که به علت قطعی برق و کار نکردن ریموت، باز نمی شوند باعث تاخیر در گشودن محل کسب فروشندگان می شود که باید علاوه بر ضررهای ناشی از کرونا، این بار بخاطر قطعی برق متضرر شوند. 
برای کاهش مشکلات تازه چه باید کرد تا به قول خودشان ازاین مرحله هم عبور کنند متولیان امور باید جوابگو باشند که ظاهراً نیستند.



 

برچسب ها : قلم قطعی های برق ضررهای كرونایی