شعر و ادب فارسی، تجلّیگاه فرهنگ متعالی ایرانی!

                              
 
۲۷ شهریور، سالروز وفات استاد شهریار شاعر بزرگ معاصر، که  اشعار نابش به دو زبان فارسی و ترکی شهرت جهانی دارد، روز شعر و ادب فارسی نام گرفته است تا شعر و ادب به عنوان یکی از برجسته ترین تجلیّات هویت آفرین فرهنگ متعالی ایرانی-اسلامی بیشتر مورد توجّه قرار گیرد و جایگاه ارجمند و عزّت آفرینش در فرهنگ ایرانی بیش از پیش شناسانده شود.
فرهنگ غنی ایران بویژه پس از آمیختگی در فرهنگ الهی اسلام، چنان شکوفا شد که در تمام زمینه ها مورد توجّه سرزمینهای دور و نزدیک قرار گرفت و دستاوردهای نوابغ ایرانی تا مدتها تنها منبع اصلی مراجعه محقّقان و دانشمندات دنیا بودند. در این میان زبان و ادبیات فارسی، از چنان رشد و گسترشی برخوردار شد که بزودی به عنوان دوّمین زبان اسلام کاربردی جهانی یافت و همین مسأله از حدود هزار سال پیش تاکنون شعر و ادب فارسی را مطلوب صاحبان اندیشه در جهان کرده و این هنر ارزشمند را به یکی از شاخصه های اصلی فرهنگ ایرانی تبدیل کرده است.
اصولاً در فرهنگ ایران زمین، زندگی با شعر آغاز و با شعر بدرقه می شود. کودک از بدو تولّد با شنیدن لالائیهای مادرانه، با شعر اُنس می گیرد و پس از مرگ نیز، به رسم دیرین، مزارش با اشعاری ناب مزیّن می شود، اشعاری که بسا خود پیش از مرگ برای خویش سروده است. امّا علیرغم این آمیختگی عمیق فرهنگ و زندگی مردم با شعر و ادب، به این عنصر هویّتی و هویّت یاب ملّی توجّهی در خور صورت نمی گرفت و تنها در سال ۱۳۸۱ بود که ظاهراً با پیشنهاد یکی از نمایندگان مجلس، روز وفات سیدمحمدحسن بهجت(شهریار) بنام روز شعر و ادب فارسی به تصویب کمیته هنر شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید که باکمال تأسف از آن زمان تاکنون جز برپائی مراسم سالانۀ کم سرو صدائی در تبریز و عمدتاً در بزرگداشت شهریار در این روز، عنایت چندانی به اصل موصوع یعنی گرامی داشت شعر و ادب فارسی در سطح ملّی صورت نگرفته است. امّا می توان امیدوار بود که این عنصر معجزآفرین و شاخصه مهم هنر ایرانی بیشتر مورد توجّه قرار گیرد و روز شعر و ادب فارسی به روزی در معرفی شایسته این هنر و تبیین جایگاه آن، به ایرانیان و سایر فرهنگدوستان جهان تبدیل گردد.
امّا انتخاب سالروز وفات شهریار به عنوان روز شعر و ادب فارسی، با وجود شاعران برجسته ای که همگی در آسمان ادب ایران خوش درخشیده اند، به جهت گیری مردمی و ایمانی این شاعر معاصر مربوط می شود، که عمر با برکت و هنر متعالی خود را در خدمت ایمان، مردم و وطن قرار داد و در حالیکه برخی از شاعران و هنرمندان برآمده از این آب و خاک، بفریب دنیا و شیاطین گرفتار شده و بعضاً برای خوشایند دشمنان، دهن کجی به اعتقادات و ارزشهای مردم را برگزیدند، او تا آخرین لحظه حیات، مردم و آرمانهای آنها را رها نکرد و جز در راه تعالی آنان نیاندیشید و البته همین رویّه نیز بغض هنرمند نمایان و روشنفکران خودباخته و خود فروخته را به او موجب شده و شاید بتوان سهل انگاری در برگزاری شایسته مراسم روز شعر و ادب فارسی و تجلیل از این شاعر مردمی را در گذشته، ناشی از لجاجتها و کارشکنیهای این گونه منتقدان دانست. که امید می رود با قطع نفوذ آنها شاهد برگزاری باشکوهتر و آموزنده تر مراسم هویت آفرین روز شعر و ادب فارسی و تجلیل شایسته تر از این عنصر فرهنگی و این شاعر برجسته و هنرمند مردمی باشیم. ان شاء ... .
موسوی زاده
 
 
 

برچسب ها : شعر و ادب فارسی فرهنگ زبان و ادبیات فارسی