مسئولان اقتصادی،نارضایتی استاندار را جدی بگیرند

مسئولان اقتصادی،نارضایتی استاندار را جدی بگیرند
استاندار خوزستان در صحبت کوتاهی که با مردم استان داشت گله کرد که نظارت بر توزیع و کنترل بازار،به خصوص مایحتاج اساسی مردم مطلوب نیست. وی این را هم گفته که از استان های دیگر مرغ آورده شده،در استان هم واحدهای تولیدی فعال شدند،قیمت سیمان تا حدی کنترل شد،اما معلوم نیست اینها که از استانهای دیگر می آوریم و مرغهایی که باید دست مردم برسد،به کجا می روند و سازمان صمت و تعزیرات استان باید اوضاع را ساماندهی کنند.
این چندمین بار است که استاندار از وضع موجود،به خصوص نحوه توزیع و نظارت بر ساماندهی مرغ و شکر گله و بر رفع نواقص توزیع تاکید می کند،با این حال مردم در مراجعه به فروشگاههای مرغ باز هم دست خالی بر می گردند و هر کس زودتر مراجعه کرد،شاید دو سه تا مرغ نصیبش بشود.
واقعاً چه کسی یا سازمانی مسئول پاسخگویی به سوال استاندار است که اینها کجا می روند¿بهر حال بهتر است مسئولان ( چه در استانداری و چه در سازمان های دیگر) این نارضایتی استاندار را جدی و خطری برای خود بدانند چون در قضیه رفتن مدیر عامل آبفای استان هم ابتدا استاندار در چند نوبت پیاپی از ایشان انتقاد کرد و نشان می داد که ناراضی است و بعد دیدیم تا آخر پای کار ماند تا مدیر عامل تغییر کرد و بنده خدا اصلاً از استان رفت و به جرگه خوزستانیهای خارج از استان پیوست،همانطور که شمسایی و بقیه رفتند و دیگر برنگشتند.  ‌البته این نکته را هم می دانیم که هر چه بر سر مردم می آید از سوء برنامه ریزی است.  ‌
بیاد داریم که پیش از این آنقدر جوجه ریزی زیاد بود که برخی از مرغداران میلیونها جوجه زبان بسته را که دپو شده بود به عمد از بین بردند و بعد با قحطی جوجه یک روزه مواجه شدند که این وضع بدلیل برنامه ریزی های غلط ( چه در تهران و چه در استان) است و منتظریم کدام دست  از غیب بیاید و به این سوء مدیریت ها پایان دهد.
خروج این همه ارز برای خرید موز و توتون چه ضرورتی دارد؟
مدتی است بگیر و به بندهایی که در مورد سوداگران و سلاطین و رانت های مخرب اقتصادی بالا گرفته بود،فروکش کرده،در حالی که اوضاع اقتصادی و عوامل سودجو که معیشت مردم را هدف گرفته اند،راحت به اعمال خود ادامه می دهند.
از جمله عواملی که جاده صاف کن رانت هاست،تخصیص ارز و نادیده گرفتن اولویت کالاهای وارداتی غیر ضروری است. مثلاً به قرار اطلاع 255 میلیون دلار به خرید و وارد کردن موز تعلق گرفته در حالی که 216 میلیون دلار برای تامین دارو اختصاص یافته است،یعنی موز مقدم بر داروست و خیلی ها عقیده دارند،قیمت دلار،متاثر از قیمت موز است! و امروز تجارت موز،شیرین ترین تجارت به حساب می آید. البته موارد دیگری هم وجود دارد،مثلاً 130 میلیون دلار برای تامین توتون اختصاص داده شده ( به استناد سایت تجارت نیوز) که به هیچ وجه ضروری به نظر نمی رسد و جز به خطر انداختن سلامت جامعه،سودی ندارد. باید دید این اولویت بندی ها از کجا نشات می گیرد و چرا اصل فدای فرع می شود و منافع جمعی فدای منافع شخصی می شود¿ چه کسی باید تشخیص بدهد که برای مردم موز واجب تر است یا دارو و یا نیازهای ضروری دیگر و چه تضمینی هست که با تغییر دولت،این وضع عوض شود¿
حیف است دستورالعمل کت مدیران ثبت تاریخ نشود
واقعاً تفکرات برخی مدیران استانی در سطح جهانی است و حیف است از ابتکارات و تراوشات فکری آنها برای رفع مشکلات و بهبود اوضاع بین المللی بهره نبرند،مثل همین دستور درآوردن کت مدیران در فصل تابستان برای صرفه جوئی در مصرف انرژی که باید این بخشنامه در تاریخ ثبت شود تا آیندگان از این کشف بزرگ غافل نمانند. منتهی باید از مدیران مبتکر خواست که این ایده را تکمیل کنند. 
مثلاً راهکاری برای دیگر شاغلینی که خصوصیت آقایان را ندارند هم پیدا شود.نکته دیگر اینکه مگر گرمای خوزستان با درآوردن کت قابل تحمل می شود طوری که نیاز به کولر نباشد و بعید است استاندار تن به چنین دستوری بدهد و این یک عکس العمل اختیاری است که مردم و مدیران به اقتضای فصل و هوا لباس می پوشند.  ‌
یاد دکتر مقتدایی بخیر،وقتی استاندار خوزستان بود،تابستان که می شد،خودش کتش را در می آورد و حتی اگر وزیری هم می آمد با همان پیراهن او را همراهی می کرد،به کسی هم کاری نداشت که با چه تیپی بیاید.  اما لابد بخشنامه اخیر  حاصل خروجی یک اتاق فکر است.
یک حرف، بس است!
بعضی از دوستان خرده می گیرند که راوی سابق تند و تیزتر می نوشت و با یک مطلب مدیر عوض می کرد و همه مسئولان دغدغه این را داشتند که روز بعد نوبت کدام مدیر است که نمدمالی شود. به این عزیزان عرض می شود که خدا وکیلی چه مثل سابق مانده که ما دومی باشیم ضمن اینکه درد هر کس در دل خودش است و شما چه می دانید یک قلم به دست چه محدودیت ها و گرفتاریهایی دارد، شاید هم نقل یکی از حکایت های سعدی شیرین سخن بدان معنی باشد که در خانه اگر کس است، یک حرف بس است:  ‌حکایت  ‌
جوانی خردمند از فنون فضایل حظی وافرا داشت و طبعی نافر، چندان که در محافل دانشمندان نشستی، زبان ببستی. باری، پدرش گفت ای پسر تونیز آنچه دانی، بگوی. گفت ترسم که بپرسند از آنچه ندانم و شرمساری برم.  ‌
نشنیدی که صوفی ای می کوفت  ‌
زیر نعلین خویش میخی چند  ‌
آستینش گرفت سرهنگی  ‌
که بیا نعل بر ستورم بند  ‌
گلستان سعدی  ‌

برچسب ها : استاندار خوزستان واحدهای تولیدی اقتصاد