جمعیت بهینه؛ ابزار رشد و قدرت!

با رسیدن جمعیت جهان به رقم نجومی 5 میلیارد نفر در روز 20 تیر سال 1368، این روز توسط  سازمان ملل به عنوان روز جهانی جمعیّت نامگذاری شد تا توجّه کشورهای جهان به مساله جمعیّت وکنترل حساب شده آن جلب شود، امّا طبق معمول، دولت های استکباری از این مساله نیز دستاویزی ساختند تا بکمک آن و از طریق سازمان ملل، به بهانه انفجار جمعیت جهانی، با کاهش جمعیت کشورهای هدف، سیاست تضعیف و غارت این کشورها را پیگیری کرده، و با ترساندن مردم جهان از انفجار جمعیّت و دشواری تامین نیازها، اجرای سیاستهای کنترل و کاهش جمعیّت را برکشورهای مورد نظر تحمیل کنند. 
در کشور ما نیز که به بهانه رشد بالای جمعیّت در دهه 60 نگرانیهای دروغینی القاء می شد، دولتمردان غالباً مرعوب فرهنگ غرب با کمک تبلیغات رسانه ای و اعمال سیاستهای جمعیّتی در دهه 70 طرحی را برای کنترل و کاهش جمعیّت به اجرا درآوردند که تنها یک دهه بعد کاهش شدید و غیرقابل انتظار رشد جمعیّت را موجب شد، و تاثیرات مخرّب این طرح در کاهش جمعیّت آینده ساز و افزایش بیرویه جمعیت سالمند قابل پیش بینی گردید. در حال حاضر بنا به مستندات رسمی بین المللی ایران جزء اوّلین کشورهائی است که براثر سیاستهای غلط جمعیتی و تبعیت بی چون و چرا از سیاستهای جمعیتی قدرتهای استکباری، به کاهش شدید نرخ رشد جمعیت و حرکت سریع به سمت کهنسالی دچار شد بطوریکه پیش بینی شده بود که اگر نرخ فعلی رشد جمعیت ادامه یابد پس از 50 سال جمعیت ایران به حدود 30 میلیون نفر خواهد رسید که نصف این جمعیت را نیز افراد کهنسال و غیرفعّال تشکیل خواهند داد و این یعنی: 
-برهم خوردن تعادل جمعیتی، 
-کاهش رشد جمعیّت نخبگانی، که منبع تامین آن جوانان کشور هستند، 
-کاهش نیروی کار فعّال و کارآمد، 
-تضعیف نیروی دفاعی کشور و بالاخره 
-تضعیف جایگاه جهانی و منطقه ای ایران. 
با اثبات درستی بسیاری از تردیدها و بدگمانیها در مورد طرحهای پیشنهادی غرب به کشورهای جهان سوم و بویژه کشورهای اسلامی برای کنترل جمعیّت، و با رشد بی‌سابقه کشورهای پرجمعیتی همچون چین و هند، نادرستی نظریه تلازم توسعه و کاهش جمعیّت، که بهانه اصلی دولتمردان غرب گرا برای اعمال سیاستهای کنترل جمعیت بوده معلوم گردید و بالعکس این نظزیه که فزونی جمعیّت می تواند یکی از مهمترین منابع قدرت و ثروت یک کشور باشد مورد تایید قرار گرفت و لذا اقداماتی همچون ابلاغ سیاستهای تحکیم خانواده و افزایش نرخ رشد جمعیت صورت گرفت و اگرچه در دولتهای گذشته در جهت اجرای این سیاستها اقدام مￄثّری صورت نگرفت، لیکن اینک هم در مجلس یازدهم و هم در دولت سیزدهم در مورد فرزند آوری و افزایش جمعیت تصمیمات خوبی اتخاذ شده که در صورت تسریع در اجرای آنها می توان امیدوار بود که ضمن جبران نسبی کمکاریهای گذشته بتوان مانع بروز فاجعه های پیش بینی شده در مورد کاهش جمعیت و افزایش وحشتناک نرخ کهنسالی آن در آینده شد. ان شاءا ... .
موسوی زاده
1401/4/20

برچسب ها : جمعیت كشورهای جهان سوم كهنسالی