خفّت بارترین رویداد تاریخ معاصر ایران!

 تاریخ دیرپا و پرافتخار کشور عزیزمان فراز و نشیبهای بسیاری بخود دیده و ملّت سرافراز ایران در طول این تاریخ رخدادهای تلخ و شیرین زیادی را تجربه کرده که عمده تجربیات تلخ آن مربوط به تجاوز بیگانگان به این سرزمین مقدّس است. امّا در میان تجاوزات بیگانگان شاید نتوان تجاوزی تلختر و خفّتبار تر از تجاوز  3 شهریور 1320 متفقین جنگ جهانی دوم به ایران نشان داد. تجاوزی که در اوج جنگ و در عین اعلام بیطرفی ایران در جنگ، بوسیله سه دولت انگلیس و روس و امریکا صورت گرفت و بدلیل موضعگیری ذلیلانهِ رضا شاه، بدون مقاومتی چشمگیر از سوی نیروهای نظامی، در عرض چند روز به اشغال خاک ایران  منجر شد و قوای اشغالگر ضمن در اختیار گرفتن همه امکانات کشور از جمله آذوقه مورد نیاز مردم برای نظامیان خود، شاهی را که خود به قدرت رسانده بودند، با خواری و رسوائی از کشور اخراج و تبعید او را به یکی از جزایر دورافتاده اقیانوس هند در نزدیکی افریقا رقم زدند.  ‌
یکی از فرماندهان وقت ارتش ایران در آن زمان بنام سپهبد امیر احمدی که خود از همدستان رضاخان در کودتای سوم اسفند 1299 و از شاهدان عینی اوضاع در شهریور بیست است و در دوره پهلوی اوّل و دوّم بارها به وزارت جنگ و کشور و مانند آن منصوب شده بود، در خاطرات خود می نویسد: "به اعلیحضرت پیشنهاد کردم یا باید تا آخرین نفر به مقابله با مهاجمان بپردازیم و یا تسلیم آنها شویم." و همانطور که می دانیم رضاشاه که مامور سر به فرمانی بیش نبود، مجبور بود تسلیم شدن به متجاوزان را بپذیرد. همین فرمانده درمورد ارتش هم می نویسد: "در همه جا ارتش ایران بدون استثناء این عمل را کرد که فرماندهان قشون تا توانستند نقدینه و اشیاء سبک‌وزن قشون را با خود برداشته و فرار کردند و سایر افسران و درجه‌داران هم اسلحه و مهمات و آذوقه موجود را برداشته و به این و آن فروختند و اگر در چند نقطه هم زد و خورد شد قابل بحث و نقل نیست." یعنی ارتشی که در سرکوب عشایر و ایلیات و مردم مظلوم ایران بنفع بیگانگان بخوبی عمل کرده بود و رضاشاه در مرداد 1320 درمورد آن گفته بود: "قشون من عالی ترین قشونی است که امروز در دنیا می توان نشان داد"، یک ماه بعد، یعنی در شهریور ماه، با هجوم بیگانگان، ننگ فرار از جنگ و غارت اموال ملّت را به جان خرید و مردم را در برابر تجاوز و ستم بیگانگان تنها گذاشت. عموم مردم ایران نیز بدلیل تنفر از رضاشاه و اطمینان از سرسپردگی او به اشغالگران، مقاومتی از خود نشان ندادند و لذا کشور به اشغال متجاوزان غربی در آمد. با اشغال ایران، تمامیّت ارضی و حاکمیت سیاسی کشور پایمال شد، کشورهای استعماری حضور غارتگرانه خود در ایران را تا سالیان دراز تثبیت کردند و بدلیل مصادره آذوقه و مایحتاج مردم توسط قوای بیگانه در دوران اشغال، قحطی و گرانی و گرسنگی و مرگ و میر گسترده ناشی از فقر غذائی و کمبود دارو و امکانانت درمانی، بمردم تحمیل شد و هیچ نقطه ای از کشور از مظالم نیروهای اشغالگر در امان نماند .
موسوی زاده
1401/6/3

برچسب ها : تاریخ معاصر ایران فقر غذائی كمبود دارو