اندیکای زلزله زده همچنان بر مدار محرومیت!

بیش از یک سال از وقوع زلزله 5/7 ریشتری در شهرستان اندیکای خوزستان می گذرد، زلزله ای که پس لرزه های متعدّد داشت و علیرغم پائین بودن نسبی شدّت آن بدلیل ناایمنی سکونتهای منطقه، تخریب بخش عمده ای از منازل مسکونی صدها روستا را موجب گردید. 
امّا اینک پس از گذشت اینهمه مدّت و در حالی که شرایط آب و هوائی و اجتماعی منطقه سرعت بازسازی سکونتگاههای تخریب شده را ایجاب می کرده، گزارشات مقامات مسئول نشان می دهد که روند پیشرفت بازسازی مطلوب نبوده و بخشهائی از مناطق تخریب شده همچنان دست نخورده باقی مانده اند و اگر ساکنین این مناطق از سرمای طاقت فرسای زمستان گذشته جان بدر برده اند گویا باید پیه سختی گذر از زمستان دیگری را نیز بخود بمالند.
زلزله اندیکا اگرچه از درجه شدت بالائی برخوردار نبود و می توانسته برای ساختمانهای مستحکم و ایمن بی خطر باشد لیکن در مناطق محروم وقوع آن، خسارات زیادی خصوصاً به سکونتگاه های مردم که عمدتاً فاقد استحکام لازم بوده‌اند وارد کرده است که نشان می دهد علیرغم تلاشهای صورت گرفته گروه های جهادی و سایر متولیان اداره امور و تاکیدات قانونی برای نوسازی و استحکام بخشی منازل روستائی، در مناطق خسارت دیده کار عمده ای در این مورد صورت نگرفته و لذا با وقوع زلزله ای نه چندان قدرتمند تخریبی وسیع صورت گرفته است.  ‌
در آغازین روزهای وقوع زلزله اندیکا در مهر ماه 1400، از وارد شدن خسارت به 330 روستا از 600 روستای شهرستان اندیکا و وارد شدن خسارات 80 تا 90 درصدی به حداقل 30 روستا و ضرورت بازسازی فوری ساختمانهای مسکونی سخن بمیان می آمد، اما اینک پس از گذشت یک سال، مدیرکل بنیاد مسکن خوزستان که قاعدتاً متولی بازسازی و نوسازی روستاها است تازه از شروع ساخت و ساز 980 واحد مسکونی خسارت دیده در زلزله و از ارائه درخواست استانداری و مدیریت بحران استان برای 1950 واحد مسکونی جدید خبر می دهد که گویا به تصویب آن در هیئت دولت و تامین اعتبار آن در سازمان برنامه و بودجه نیاز است و اینهمه می تواند نشانگر محقّق نشدن کامل وعده ها و کندی باور نکردنی در بازسازی مناطق آسیب دیده از زلزله سال گذشته اندیکا باشد، در حالی که با توجه به وقوع مکرّر بلایای طبیعی و زلزله خیز بودن کشور و وقوع ماهانه یک زلزله بیش از 4 ریشتر در کشور و هر سه سال یک زلزله بیش از 6 ریشتر و هر 10 سال یک زلزله بالای 7 ریشتر، مجلس شورای اسلامی ‌قانون تشکیل کمیته ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی‌را در سال 1370 به تصویب رسانده تا بر مبنای آن کمیته ای تشکیل شود و این کمیته زمینه آشنائی مردم با این حوادث و آمادگی کشور برای مقابله با این بلایا و کاهش آثار زیانبار آن را فراهم کند که نه تنها چنین سهل انگاری ها و کوتاهی هائی بوجود نیاید بلکه خسارات وارده ناشی از بلایای طبیعی به حداقل رسانده شود. 
امّا شواهد نشان می‌دهد که گویا این کمیته یا اساساً شکل نگرفته و یا در انجام وظایف قانونی خود چندان موفّق نبوده و زلزله اندیکا که به خسارت و بی خانمانی کثیری از مردم منجر شده مￄیّد آن است که در جهت ایجاد آمادگی در مردم و کمک به احداث سکونتگاه های مقاوم در برابر زلزله و مانند آن کوتاهی های غیرقابل بخششی صورت گرفته است.

برچسب ها : اندیکای زلزله محرومیت