ونیز خوزستان (شادگان)

شهرستان شادگان در جنوب خوزستان، و در میانه راه اهواز به آبادان قرار دارد و توسط  تالاب بین المللی شادگان احاطه شده که بزرگترین دریاچه خوزستان است. این شهرستان از شمال به اهواز، از شرق به بندر ماهشهر، از غرب به خرمشهر و از جنوب به آبادان محدود می شود و ارتفاع آن از سطح دریا 5 متر و دارای آب و هوای گرم و مرطوب است.شهرستان شادگان دارای سه شهر شادگان، دارخوین و خنافره، و هشت دهستان می باشد. شادگان تا سال 1358، بخشی از خرمشهر بود.شادگان دارای پیشینه تاریخی کهن است و در متون تاریخی با نام هایی مانند سولوک، سورک، سورق و دورق و یا فلاحیه ذکر شده است.وجود دو رودخانه کارون و جراحی، (که از میان شهر شادگان می گذرد)، و همچنین زمین های وسیع قابل کشت، شادگان را به یکی از مراکز عمده کشاورزی خوزستان مبدل کرده است. عمده محصول خرمای کشور از این منطقه تامین می شود. وجود نخلستان ها و نیزارهای وسیع، سبب گسترش صنایع دستی متنوعی مانند حصیربافی، بوریابافی، سبدبافی در شادگان شده است. علاوه بر این عبابافی و جاجیم بافی از گذشته در این منطقه رواج داشته است. ماهیگیری و پرورش طیور، از دیگر فعالیت های اقتصادی منطقه به شمار میروند. 
شادگان یکی از مراکز مهم تولید نفت ایران است که پنج درصد نفت ایران از این منطقه استخراج می شود.
جاذبه های طبیعی  تالاب بین المللی شادگان بر اهمیت این منطقه افزوده است. وجود دو روستا در میانه آب‌های این تالاب شهر ونیز را در ذهن تداعی می‌کند
 شادگان با داشتن طبیعتی بکر و دل انگیز و دیدنی های بی شمار، صنایع دستی و غذاهای سنتی متنوع یکی از جاذبه های گردشگری  خوزستان است. تالاب بین المللی، دریاچه صلیحاویه،  بازار آهنگران، روستاهای حدبه، خنافره، ابوشلوگ، ام الحجار، منصوره، صراخیه، دریسیه، ابوعرابید، مدینه، و همچنین مقبره شاعر نامی عرب خوزستان ملافاضل سکرانی از جاذبه های دیدنی شهرستان شادگان می باشند. 
نان زرد(عیش اصفر)، مریس، ناریین، خریط، مای لگاح، تشریبه، امطبگ، امگشت، امعسل، مدفونه‌، حلوات تمر، پنیرک، ماهی کبابی، خورشت ماهی، قلیه ماهی و مصموطه از جمله خوراکی های سنتی شادگان هستند.
شادگان  مردمی خونگرم و مهمان نواز دارد. یکی از مواردی که شادگان را از دیگر شهرهای ایران متمایز می کند، این است که هیچ هتل و مسافرخانه ای در این شهر وجود ندارد، زیرا به رسم قدیمی، اهالی شادگان در منازل خود از مهمانان پذیرایی می کنند. در گوشه و کنار تالاب شادگان، سا‌زه هایی به نام مضیف از نی و حصیر بنا شده اند که به عنوان محل پذیرایی از مهمان ها به کار می روند. 
یکی از آداب و رسوم سنتی منطقه، محفل شعر خوانی یا مشاعره است که در آن اهالی منطقه در مضیف گرد هم آمده و اقدام به سرودن اشعار فی البداهه می نمایند.این سنت سبب تبادل افکار، و اشاعه ادبیات سنتی و انتقال آنها به دیگران می شود و یکی از ویژگی های قابل توجه در میان مردم منطقه است. نکته قابل توجه این است که بسیاری از سرایندگان اشعار، فاقد سواد می باشند.
با توجه به موارد یاد شده، شهرستان شادگان دارای ویژگی ها و امکانات بالقوه برای تبدیل شدن به یکی از قطب های مهم توریستی خوزستان است. رشد و ارتقای صنعت گردشگری، علاوه بر شناساندن جنبه های گوناگون فرهنگی و جاذبه های طبیعی منطقه، سبب رشد اقتصادی اهالی آن خواهد شد. رسیدن به این جایگاه، توجه و تلاش مسئولین، به ویژه فرمانداری، میراث فرهنگی و ... و همچنین مشارکت اهالی بومی منطقه را می طلبد.

برچسب ها : ونیز خوزستان شادگان