اصلاح نظام آموزش عالی کشور در جهت افزایش مهارت آموزی

                  
آمارهای منتشره از سوی مقامات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می دهد که کارجویانی شانس اشتغال بیشتری دارند که از مهارت حرفه ای لازم برخوردار باشند و این مطلب در مورد همه کارجویان و ازجمله کارجویان با تحصیلات دانشگاهی که اتفاقاً بخش عمده بیکاران را تشکیل می دهند، مصداق دارد.
 بهنگام برگزاری انتخابات یکی از مهمترین وعده های داوطلبان شرکت کننده در رقابتهای انتخاباتی، که یکی از اصلی ترین مطالبات رأی دهندگان نیز هست، ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری است که از دغدغه های همیشگی دولتها نیز بوده و هر یک از دولتها برای پاسخگوئی به این ضرورت، سیاست خاصی بکار برده اند، امّا وضعیت اشتغال کشور در طول سالیان دراز نشان می دهد که متأسفانه در پاسخگوئی به نیاز مردم و عمل به وعده های انتخاباتی موفّقیت کامل حاصل نشده و بعضاً برای پاک کردن صورت مسأله و یا تأخیر در زمان تقاضا به ترفندهائی از قبیل توسعه کمّی دانشگاهها و سرگرم کردن کارجویان بالقوّه روی آورده اند که با گذر زمان تنها به پیچیده تر شدن معضل بیکاری منجر شده است.
هم اکنون نیز در حالیکه مقامات دولتی از افزایش تلاشها برای گسترش کانونهای مهارت آموزی به عنوان اصلی ترین راه حل توانمند سازی کارجویان سخن می گویند، رشد کمّی و بی رویه برنامه دانشگاهها به عنوان کارخانجات تولید بیکار همچنان رو به افزایش است بطوریکه اولاً در برخی رشته ها مانند علوم انسانی ظرفیت دانشگاهها از تعداد داوطلبان پیشی گرفته است و مقامات سازمان سنجش آموزش کشور از قبولی بدون محدودیت همه داوطلبان تحصیل در این نوع رشته های دانشگاهی خبر می دهند و ثانیاً همچنان از توجّه به نیاز بازار کار در جذب دانشجو خبری نیست و ثالثاً بخش بحران آفرین و رو به رشد معضل بیکاری کماکان در حوزه فارغ التحصیلان دانشگاهی تمرکز بیشتری دارد چرا که با توجّه به افزایش بدون برنامه تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی که یا خود حاضر به قبول شغلهای موجود در بازار کار نیستند و یا به دلیل نداشتن مهارتهای لازم، کارفرمایان حاضر به استخدام آنان نمی شوند، نمی توان جز این انتظاری داشت و اینهمه نشان می دهد که اگر سرمایه گذاریهای انجام شده برای توسعه بیرویه دانشگاهها، صرف توسعه کیفی آنها و گسترش مراکز حرفه آموزی به جوانان و کارجویان می شد و مسئولین به تقویت کارآفرینان و بفعلیت رساندن طرفیتهای بلااستفاده مانده کشور می پرداختند، یقیناً برای اقتصاد کشور ثمر بخشتر و در کاهش نرخ بیکاری مؤثرتر می بود.
اگرچه گفته می شود که رشد بیرویه مراکز آموزش عالی و تشویق جوانان به تکمیل تحصیلات دانشگاهی طی سالهای گذشته غالباً با هدف به تعویق افتادن زمان ورود کارجویان به بازار کار و کاهش فشار متقاضیان شغل، صورت گرفته تا در فرصت بدست آمده مسئولان دستگاههای اجرائی برای فراهم کردن امکانات اشتغال برنامه ریزی کرده و یا فشار تقاضا ی کارجویان را به مسئولان بعدی منتقل کنند، امّا از آنجا که نتیجه آن سیاستگذاری ها علاوه بر وارد کردن زیان فاحش مالی و روانی به کشور، بوجود آمدن بحران بیکاری تحصیلکردگان را موجب شده، لازم است که دولت انحلال واحدهای دانشگاهی بی کیفیت و رشته های تحصیلی فاقد تقاضا در بازار کار را مورد بررسی قرار داده و نظام آموزش عالی را براساس نیاز کشور به نیروهای متخصص ساماندهی کند.
موسوی زاده
 

برچسب ها : نظام آموزش عالی کشور مهارت آموزی آموزش