اولویت مهار مشعلهای گاز در مناطق نفتخیز!

                                   
با کاهش دمای هوا و پایداری جو،هشدارهای مکرّر سازمان هواشناسی و نهادهای بهداشتی را شاهدیم که از آلودگی هوا و بعضاً خطرناک بودن تردد بویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی برای گروههای مختلف خبر می دهند. در اینگونه مواقع برای کاستن از خطرات این آلودگیها به تعطیلی مراکز آموزشی و حتی ادارات و سازمانها و ایجاد محدودیت در تردّد خودروها و توقّف فعالیت کارخانجات و مانند آن نیز دست زده می شود تا سلامتی مردم کمتر آسیب ببیند. امّا در بعضی استانهای کشور همچون خوزستان و بوشهر، هرمزگان و ایلام علاه بر همه اینها دهها سال است که عامل مهم دیگری آلایندگی هوا را در تمام طول سال موجب می شود و آنهم سوختن گازهای همراه نفت است که هم بیماری زا است و هم کشور را از نفع بزرگ استفاده از این گازها به عنوان خوراک پتروشیمی ها و دیگر صنایع پائین دستی محروم می کند.
  ‌ ایران بعد از روسیه دومین کشور در جهان است که با سوزاندن حجم عظیمی از گازهای همراه نفت ضمن تحمل زیان اقتصادی و خسارات زیست محیطی سنگین،با آلوده شدن هوای مناطق نفتخیز،سلامت مردم این مناطق را نیز با خطر همیشگی روبرو کرده است.  
تولید91 درصد گازهای همراه نفت در 5 استان خوزستان، بوشهر، هرمزگان، ایلام و کهگیلویه و بویر احمد انجام می شود که سوزاندن آن علاوه بر عوارض و زیانهای اقتصادی، مشکلات بهداشتی و خسارات زیست محیطی همچون شیوع بیماریهای تنفسی، آلودگی آب و شیوع بیماریهای مختلف ناشی از بارش بارانهای اسیدی، فرسایش خاک، تاثیر روی گونه های جانوری و گیاهی و مانند آنرا نیز موجب می شود و این در حالی است که براساس گزارشات رسمی وزارت نفت می توان بجای سوزاندن گازها و آلوده کردن هوا،با ورود این گازها به چرخه تولید یا صادرات آن ضمن دفع زیانها و خسارات مورد اشاره و عمل به تعهدات بین المللی همچون معاهده آب و هوائی پاریس در مورد کاهش گازهای گلخانه ای و مانند آن، به رشد اقتصادی کشور نیز کمک کرد.
ناگفته نماند که درک این مشکل از اولین روزهای استخراج نفت کاملاً محسوس بود ولی بدلیل سلطه انگلیسی ها بر صنعت نفت و اعمال نفوذ در دستگاه حاکمه ایران،با همه زیانهای آشکار و پنهان اقتصادی،زیست محیطی و بهداشتی که داشت کمتر مورد عنایت بود،تا اینکه پس از پیروزی انقلاب،موضوع مهم جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه نفت و ایجاد ارزش افزوده در این ماده ارزشمند مورد بحث دولتها قرار گرفت امّا عزم جدّی برای حل مسￃله در دولتمردان بوجود نیامد تا اینکه در برنامه پنجساله ششم،مجلس دولت را موظف کرد که تا آخر برنامه با مهار حداقل 90 درصد گاز مشعلهای موجود، این تهدید بزرگ را به فرصتی برای ایجاد ارزش افزوده و کسب درآمد برای کشور تبدیل کند. امّا متاسفانه بخش عمده فرصت این برنامه در دولت قبل از دست رفت و اینک برنامه ششم در حالی به پایان خود رسیده که دولت جدید توانسته تنها بخشی از گاز همراه نفت در این استانها را مهار کند و سوختن باقیمانده آن همچنان سلامت مردم را تهدید می کند. از مقامات این استانها و نمایندگان مجلس انتظار می رود که با پیگیری های بموقع،مهار مشعلهای گازی را که عامل مهمی در آلودگی دائمی هوا است،در اولویت برنامه هفتم توسعه و بودجه سال1402 قرار دهند.    ‌
موسوی زاده

برچسب ها : مشعلهای گاز در مناطق نفتخیز مناطق نفتخیز گاز