استکبار غرب؛ مانع اصلیِ ریشه کنی فقر در جهان!

                                                
فقر به عنوان یکی از زشت ترین و رنج آورترین پدیده های اجتماعی، محصول عواملی گسترده و پیچیده است؛ که گاه به فرد و خصلت ها و کردارش مربوط می شود و گاه در بستر اجتماع و بر اثر زیاده خواهی دنیاطلبان شکل می گیرد و گاهی حکومت و سیاست های اقتصادی و اجتماعی آن نقشی مهم در شکل گیری فقر دارد. به همین دلیل، در فرهنگ اسلامی برای زدودن فقر از سیمای جامعه، افزون بر خود فرد، عموم آحاد جامعه و همچنین زمام داران حکومت نیز مسئول شناخته شده اند و باید برای از میان بردن این پدیده شوم و تنگ تر کردن شکاف بین فقیران و ثروتمندان بکوشند.
در یکی دو قرن اخیر تلاشهائی برای پاک کردن این لکه ننگ از دامان بشریت تلاشهائی صورت گرفته تا شاید فقرا و تنگدستان عالم از این رنج رهائی یابند که یکی از شاخص ترین اقدامان گردهمائی یکصدهزار نفر از طرفداران حقوق بشر از سراسر جهان در میدان تروکادرو پاریس(محل امضای اعلامیه حقوق بشر در سال 1327) به یاد قربانیان فقر و گرسنگی است که در این نشست تعهّداتی برای مبارزه بافقر داده شد و زمینه ای فراهم آمد تا روز برگزاری این گردهمائی، یعنی روز 25 مهر ماه به نام روز جهانی ریشه کنی فقر نامگذاری شود. شش سال بعد یعنی سال 1372 سازمان ملل به این نامگذاری رسمیت و لذا همه ساله  25 مهرماه بنام روز ریشه کنی فقر در سراسر جهان گرامی داشته می شود.
 اینک سالها از این نامگذاری می گذرد در حالیکه نه تنها از تعداد فقیران عالم کاسته نشده بلکه براثر زیاده خواهی دولهای استکباری و گسترش عوامل فقر آفرین توسط آنها و نیز بعضی عوامل طبیعی و داخلی، بر کشورها و مردم فقیر جهان افزوده شد. این در حالی است که در شهریور ۱۳۷۹ در اجلاس هزاره ملل متحد با حضور رهبران جهان و بمنظور مبارزه با فقر، گرسنگی، بیماری و مانند آن نیز سندی تحت عنوان”اهداف جهانی توسعه هزاره” به امضاء رسید که براساس آن دولتها باید به گونه ای برنامه ریزی می کردند که تا سال ۱۳۹۴  اهداف سند در رفع فقر، گرسنگی، بیسوادی و مانند آن محقّق شده و مردم جهان در هزاره سوّم میلادی از رفاه و آسایش و عدالت بیشتری برخوردار شوند. امّا با گذشت بیش از 23 سال از این هدفگذاری و گذشت 8 سال از ضرب الاجل تعیین شده برای تحقّق اهداف هزاره، مطالعات پژوهشگران مستقل نشان می دهد که عمدتاً به علّت سرکشی و ادامۀ غارتگری و جنگ افروزی دول استکباری غرب، نه تنها دستیابی به بسیاری از اهداف توسعۀ هزاره میسّر نشده بلکه در مواردی نسبت به آغاز اجرای برنامه با پسرفتهائی نیز مواجه بوده است. جمعیت یک میلیاردی زاغه نشینان جهان که در بدترین شرایط بسر می برند و قرار بود تا سال 94  زندگی یکصد میلیون نفر از آنان بهبود یابد، همچنان همچنان روبفزونی است و تعداد بیشماری از مردم کشورهای جنگزده با از دست دادن خانه و کاشانه خود به زاغه نشینان جهان اضافه شده اند، در چنین شرایطی لازم است که همۀ طرفداران حقوق بشر و کشورهای مستقل و سازمانهای بین المللی ضمن تلاش برای ریشه کنی فقر از طریق برنامه ریزی های اقتصادی و کمک به خودکفائی فقیران مهمترین وجهه همت خود را متوجّه مهمترین عامل پیداش فقر در جهان یعنی قطع سلطۀ دول استکباری غرب و توسعۀ عدالت درجهان قرار دهند.
موسوی زاده
 

برچسب ها : استکبار غرب فقر عدالت