امیرکبیر؛ فدائی راه استقلال ایران و عزّتمندی ایرانیان

                       
 بزرگداشت فدائیان راه عزّت و سربلندی ایران و ایرانی و یادآوری این فداکاریها برای عبرت آموزی و ادامه راه این فداکاران کمترین وظیفه ای است که ملّت ایران به عهده دارد و انصافاً از انجام این وظیفه بخوبی بر آمده است. همچنانکه در بزرگداشت شهید سلیمانی در همین روزها شاهد بوده ایم.
و امروز 18 دیماه شهادت سردار عزّت آفرین عصر سیاه قاجار؛ محمدتقی خان امیر کبیر است که جان خود را در راه مبارزه با استعمار و اسارت میهن فدا نمود. مروری بر زندگی این شخصیّت برجسته ایرانی که از طبقات پائین اجتماع سز برآورده و تلاشهای زیادی برای استقلال و پیشرفت ایران داشت و در نهایت نیز قربانی دسیسه های بیگانگان و نادانی شاه گردید بسیار عبرت آموز است و بخوبی نشان می دهد که چگونه استعمارگران، به عنوان مانع اصلی پیشرفت کشور، از دهها سال قبل، با نفوذ در دربار شاهان و قلع و قمع نیروهای فهیم و کارآمد و بر کشیدن افراد ناصالح و بی اراده، زمینه را برای غارت منابع کشور فراهم می کرده اند.
‏محمدتقی فرزند کربلائی قربان حدود ۲۰۰سال پیش در روستای هزاوه فراهان اراک به دنیا آمد، او که پدرش آشپز خانواده قائم مقام فراهانی وزیر محمدشاه قاجار بود، با ابراز کاردانی، در تشکیلات قائم مقام ‏ به مقامات بلندی رسید و پس از مرگ محمدشاه قاجار و در حالیکه کشور دچار هرج و مرج و سلطنت مورد هجوم مدعیان قدرتمندی بود با تدبیر و درایت، ناصرالدین میرزای ۱۶ ساله را به سلطنت رساند و شاه جوان نیز او را مقام صدراعظمی داد و امیرکبیر نامید.‏ امیرکبیر که در آغاز کار با مشکلات فراوانی همچون فتنه مدعیان سلطنت، شورش فرقه استعمار ساخته بابیه، خالی بودن خزانه مملکتی، دخالت بیگانگان در امور داخلی کشور ، فقر مادی و معنوی مردم و بسیاری از نابسامانیهای کشوری روبرو بود، با روحیه استکبار ستیزی و وطندوستی که داشت در مدت بسیار کوتاه مسئولیت خود به اقدامات بزرگی همچون ساماندهی ارتش، برقراری امنیت، اعدام علیمحمد باب و فرونشاندن فتنهِ فرقهِ بابیّه، اصلاح امور قضائی و اقتصادی و تأسیس دارالفنون برای جلوگیری از عوارض سوء اعزام دانشجو به کشورهای غرقه درفساد اروپائی  و مانند آن انجام داد که در صورت ادامه اصولی، می توانست از 180 سال پیش ضمن رهائی کشور از قید استعمار و استبداد، پیشرفت ایران را تضمین کند، امّا افسوس که قتل وی مانع به ثمر نشستن تلاشهای این بزرگمرد گردید.
اگرچه تمام اقدامات این مرد بزرگ اساسی و زیربنائی بود و از درایت بی نظیر او در آینده نگری و مملکتداری حکایت دارد لیکن در این میان جدیت او در فرو نشاندن فتنه باب را که مقدمه پیدایش بهائیت بود باید یکی ار برجسته ترین اقدامات او در نجات کشور بشمار آورد زیر همچنانکه کاملاً آشکار شده، این فتنه به این جهت توسط استعمارگران خلق گردید که پس از سلطه استعمارگرانه بر بسیاری از کشورهای اسلامی اهل تسنّن، در جهت سلطه کامل بر ایران تنها مانع را دیانت شیعی و استقلال رهبران دینی از دربار و اعتماد مردم به آنان یافتند و تنها راه سلطه بر ایران را تغییر مذهب مردم تشخیص دادند و لذا علیمحمد باب را در رآس فتنه ای قرار دادند که اگر آینده نگری امیرکبیر و  قلع و قمع بابیان بوسیله او نبود تیر استعمارگران بهدف اصابت می کرد و با جایگزینی بابیت بجای تشیع و فروپاشی انسجام ملّی، استقلال ایران بکلی نابود و رهائی کشور از سلطه استعمارگران ناممکن می شد.
موسوی زاده
 
 

برچسب ها : امیرکبیر قائم مقام فراهانی محمدشاه قاجار