آزادگان؛ اسوهای صبر و مقاومت!

                                                 
 
انقلاب اسلامی ایران سراسر حماسه است و اوج این حماسه در دفاع مقدّس شکل گرفت که همه مردم ایران، از زن و مرد، پیر و جوان، شهری و روستائی در شکل گیری آن سهیم بودند، امّا در خلق این حماسه، ایثارگرانی که با حضور در جبهه ها به دفاع از مرزها، دفع متجاوزان بعثی، حفظ استقلال کشور و بالابردن اقتدار جهانی جمهوری اسلامی ایران پرداختند، جایگاهی ویژه دارند و آزادگان ۸ سال دفاع مقدّس از جمله این ایثارگران هستند که با صبر و مقاومت خود در شکنجه گاههای صدّامیان، ضمن چشاندن طعم تلخ حقارت و شکست به شکنجه گران، فصلی جدید از ایثار و خدمت به اسلام و ایران را در صحنه بین المللی به نمایش گذاشتند.
وقتی صدام عفلقی در مأموریت خائنانهِ خود برای ضربه زدن به نظام اسلامی ایران طرفی نبست، برای تسکین عقده این شکست و جبران خساراتی که در جریان جنگ تحمیلی به کشور و ملّت عراق وارد کرده بود و نیز براساس یک ادعای قدیمی مبنی بر تعلّق کویت به عراق، در فکر الحاق این شیخ نشین ثروتمند به عراق برآمد تا با تصرّف کویت و مصادرهِ دارائیهای آن ضمن تأمین برخی از خسارات ناشی از جنگ، با گشایشی در زندگی مردم عراق آنان را از خود راضی نماید، امّا به عنوان مقدّمه حمله به کویت لازم بود اولاً افکار عمومی را در عراق برای این حمله با خود همراه کند و ثانیاً از عدم دخالت ایران در این موضوع مطمئن شود، لذا مسألهِ تبادل اسرا را پیش کشید و در این مورد به مکاتبه با دولت ایران پرداخت تا دل مردم عراق را هم با آزاد شدن فرزندان اسیرشان بدست آورد و با نقاب حسن نیت، محبت ایران را بخود جلب و بی طرفی کشورمان را در مورد حمله به کویت تضمین کند.
بنابراین اگرچه تبادل اسرای جنگی و رهائی آزادگان عزیز کشورمان از شکنجه گاههای رژیم بعث عراق، نه بر اثر پایمردی و تلاش سیاستمداران داخلی بلکه بر اساس نیاز صدام عفلقی صورت گرفت، امّا بهرحال روز ۲۶ مرداد یعنی روز ورود اوّلین گروه از آزادگان به کشور به عنوان یکی از روزهای فراموش نشدنی در تاریخ انقلاب اسلامی، در تقویم رسمی کشور بنام “روز آزادگان” ثبت گردید  تا همه ساله این رویداد خاطره انگیز گرامی داشته شود و مرور رشادتهای این اسوه های صبر و سرافرازی درسی فراروی ملّت ایران و تمامی ملّتهای آزاده ای باشد که همت خود را بر دفع ظلم و برقراری عدالت قرار داده اند.
آری امروز روزی است که اوّلین گروه آزادگان به ایران بازگشتند، بازگشتند تا با ذکر خاطرات خود از دورهِ اسارت، اوج رذالت و درندگی دشمن بعثی در اسارتگاهها و دو روئی سازمانهای بین المللی رسیدگی به اسرای جنگی از یک طرف و اوج استواری عزّتمندانهِ آزادگان عزیزمان معلوم شود و این استقامت و پایداری در برابر دشمن الگوئی افتخارآمیز برای همه ایرانیان و دیگر مردم آزادهِ جهان باشد. آزادگان عزیز در اردوگاههای عراقی همهِ فشارهای روانی و شکنجه های جسمی را تحمّل کردند امّا نگذاشتند که روح و فکرشان تضعیف شود و رفتاری دلخواه دشمن از آنها سر زند و از افتخارات فرزندان این مرز و بوم در دفاع از شرف و عزّت میهن اسلامی کاسته گردد. بسیاری از آزادگان سرافراز پس از رهائی از اسارت دشمن نیز با کسب علم و مشارکت در طرحهای پژوهشی هرکدام در سنگری از سنگرهای علمی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و... حضور یافتند و توانستند منشاء خدماتی درخشان شده و بر افتخارات خود و کشور بیفزایند.
موسوی زاده
 
 

برچسب ها : آزادگان صبر و مقاومت مقاومت