سلامتی؛ زیربنای رفاه اجتماعی  و رشد اقتصادی!

   تامین بهداشت و سلامت مردم به عنوان زیربنای رفاه اجتماعی و توسعه اقتصادی پایدار، از مهمترین دغدغه های جهانی است و بهمین منظور نیز سازمان ملل، ۱۸ فروردین؛ روز تدوین اساسنامه کنفرانی بین المللی بهداشت، را به عنوان روز جهانی بهداشت نامگذاری کرده تا ضمن یادآوری اهمیت جهانی این مساله و ارائه گزارش پیشرفت فعالیتهای بهداشتی مهم جهان در این روز، با تشویق دولتهای جهان به توسعه اقدامات و تامین عدالت بهداشتی بخشی از اهداف تاسیس این سازمان را که رفاه و آسایش حداکثری در جهان است محقّق سازد هرچند در این مورد نیز زیاده خواهیهای قدرتهای استکباری و منفعت طلبی نظام سرمایه داری، همچنانکه در بحران کرونائی پیش آمده در جهان شاهد بودیم، غالباً مانع تحقّق این هدف بوده است.
سلامتی نعمت بزرگی است که بدون آن بهره بردن از سایر نعمتها امکان پذیر نیست و لذا موضوع سلامت از دغدغه های جدّی افراد و جوامع و از اولویتهای برنامه دولتها به حساب می آید همچنانکه در کشور ما نیز تقریباً در تمامی برنامه‌های توسعه، مساله تامین سلامت مردم مورد توجّه جدّی بوده و با افزایش چشم گیر اعتبارات در بخش بهداشت و درمان و تلاش‌های گسترده ای که در زمینه های فرهنگی صورت گرفته، بهداشت و سلامت جسمانی در مقایسه با سایر کشورها به سطح نسبتا قابل قبولی رسیده است، امّا اوّلاً به‌دلیل برقرار بودن رابطه مالی بین بیمار و پزشک، این پیشرفت متناسب با سرمایه گذاری‌های انجام شده نبوده و اقدامات زیادی برای رسیدن به وضعیت بهداشتی مطلوب مورد نیاز است. ثانیاً با اولویت یافتن درمان نسبت به پیشگیری در نظام سلامت کشور و افزایش اتکا به تجهیزات پزشکی و داروهای گران قیمت که معمولا تحت تاثیر تبلیغات و تطمیعات تولید کنندگان صورت می گیرد، از توسعه عدالت در سلامت که از اهمّ اهداف نظام بوده، دور افتاده ایم. ثالثاً در برنامه ریزیهای صورت گرفته در بخش بهداست و سلامت، آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفته تامین سلامت اجتماعی است که بسیار فراتر از سلامت جسمی بوده و با ویژگی‌هایی همچون آمادگی بدنی جهت انجام وظایف فردی و شغلی، توانایی انجام فعالیت‌های مرتبط با نقش اجتماعی در خانواده و جامعه، قدرت‌های شناختی همچون ادراک، خواب و استراحت به مقدار ضروری، انرژی و سرزندگی، داشتن اعتقادات سالم، عزّت نفس خوش بینی، احساس سلامتی، رضایت کامل از زندگی و مانند آن، توانائی جسمی و روحی فرد را برای ایفای کامل نقش اجتماعی و سلامت جامعه تضمین می کند. 
اکنون که با ارتقاء آگاهیهای بهداشتی مردم و وجود باورها و آموزه های عمیق دینی و احکام و دستورات مذهبی، فرصت و ظرفیتی استثنائی برای ارتقاء سلامت اجتماعی در کشور فراهم شده، جا دارد که با بهره گیری از این ظرفیت و نیز اصلاح بیمه های درمانی، توسعه طرح‌هائی همچون تحول سلامت و پزشک خانواده و مبارزه با سوداگران حوزه های درمانی که سلامت مردم را فدای منافع خود می‌کنند، هم پیشگیری از بیماری‌های جسمی صورت گیرد و هم با کاهش هزینه های درمان، قطع رابطه مالی بیمار و پزشک و مانند آن، ارتقاء بهداشت روانی، تامین سلامت کامل اجتماعی و عدالت در سلامت عملی شود.  ان شاء ... .
موسوی زاده
۱۴۰۱/۱/۱۸

برچسب ها : رفاه اجتماعی رشد اقتصادی بهداشت و سلامت جسمانی